ارتباط بین مشارکت ورزشی و انگیزش با خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران

هدف مطالعه حاضر ، تعیین ارتباط بین مشارکت ورزشی و انگیزش با خودکارآمدی دانش آموزان شهر تهران بود. نوع تحقیق از نظر هدف ، کاربردی و به لحاظ استراتژی ، همبستگی می باشد.آزمودنی های تحقیق را تعداد 300 دانش آموز دوره متوسطه منطقه 2 شهر تهران تشکیل دادند که از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای تحقیق شامل سه پرسشنامه های مشارکت ورزشی شارکی (1998) انگیزش ورزشی برییر (1995) و خودکارآمدی شرر(1982) از ابزارهای تحقیق بودند. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی استفاده شد.نتایج نشان داد که بین مشارکت ورزشی و خودکارآمدی رابطه وجود ندارد. بین مشارکت ورزشی و مولفه های انگیزش رابطه وجود دارد. بین مشارکت ورزشی و مولفه انگیزش درونی ارتباط مثبت، و بین مشارکت ورزشی و مولفه بی انگیزگی ارتباط منفی وجود دارد. بین مولفه های انگیزش و خودکارآمدی دانش آموزان رابطه وجود دارد و مولفه بی انگیزگی پیش‌بینی کننده مثبتی بوده است. مشارکت ورزشی و انگیزش توان پیش بینی خودکارآمدی را دارند. ارتباط بین خودکارآمدی و مشارکت ورزشی منفی، و بین خودکارآمدی و انگیزش مثبت بود.