میزان خطر ابتلا به چاقی و ارتباط آن با سطح فعالیت های بدنی در دانش آموزان پسر8-13سال شهرستان زنجان

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان خطر ابتلاء به چاقی و ارتباط آن با سطح فعالیت ورزشی وفعالیت بدنی در پسران 8-13 سال شهرستان زنجان(ناحیه1، ناحیه2، زنجانرود) بود.360 پسر 13-8 سال از بین 26887 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی شهرستان زنجان به طور تصادفی انتخاب شدند. قد، وزن، سن، نسبت دور کمر به دور لگن، ضخامت چربی زیر پوستی دو نقطه ای سه سر و ساق در دانش آموزان پسر اندازه گیری شد. لازم به ذکر است که برای تعیین سطح فعالیت بدنی آزمودنی ها از پرسشنامه استاندارد فعالیت بدنی شارکی استفاده شد وتاریخچه ای از فعالیت های ورزشی دانش آموزان گرفته شد .برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0p≤ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که میزان ابتلاء چاقی و اضافه وزن در پسران 8-13 سال شهرستان زنجان به ترتیب 77/5 و 76/8 درصد بود. همچنین بین شیوع چاقی و اضافه وزن، درصد چربی بدن و whr با سطح فعالیت بدنی و ورزش رابطه معنی دار وجود دارد. از آنجایی که پژوهش حاضر نشان داد که بین شیوع چاقی و اضافه وزن، نسبت دور کمر به دور لگن و درصد چربی با سطح فعالیت بدنی رابطه معنی دار وجود دارد، فعالیت بدنی کمتر،و بی تحرکی می تواند یکی از دلایل اضافه وزن و چاقی در کودکان باشد.