نقش هدبند دیجیتال در کاهش خطای اندازه گیری حس عمقی گردن

تا کنون از روشهای متعددی به منظور ارزیابی دقت اطلاعات حس عمقی گردن استفاده شده است. گزارشات حاکی از آن است که بروز خطای آزمونگر در حین ارزیابی ممکن است نتایج برخی از این روش ها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش دستگاه هدبند دیجیتال در کاهش خطای اندازه گیری حس عمقی گردن می باشد. برای این منظور تعداد 40 نفر از مردان داوطلب شهرستان خرم آباد بر اساس معیارهای ورود و خروج از تحقیق بعنوان آزمودنی انتخاب شدند و خطای بازسازی زوایای گردنی آنها به وسیله دستگاه هدبند دیجیتال مورد ارزیابی قرار گرفت. بر این اساس آزمودنی پس از رسیدن به زاویه هدف از ریموت کنترل برای ثبت زاویه بازسازی شده استفاده کرده و بصورت همزمان نیز آزمونگر با شنیدن صدای بوق در هنگام کلیک کردنِ آزمودنی به طور جداگانه نسبت به ثبت زاویه ای که بر روی هدبند آزمودنی نمایش داده می شد اقدام می کرد. پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از آزمون تی همبسته به منظور بررسی اختلاف بین نتایج ثبت شده توسط دو روش مذکور استفاده شد (05/0≤ p). بر اساس نتایج این تحقیق بین اطلاعات حاصل از دو روش ارزیابی تا حدودی اختلاف مشاهده شد با این وجود نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که این اختلاف معنی دار نمی باشد (05/0>p). با توجه به یافته های این تحقیق به نظر می رسد که استفاده از دستگاه هدبند دیجیتال با وجود کاهش احتمال خطای اندازه گیری اما در آزمودنی های سالم موجب تفاوت معنی داری در نتایج ارزیابی نمی شود. با این وجود از آنجا که بروز آسیب و یا ناهنجاری های اسکلتی عضلانی ممکن است نتایج تحقیق را تحت تاثیر قرار دهد توصیه می شود تحقیق مشابهی بر روی افراد مبتلا به مشکلات ناحیه گردنی صورت بگیرد.