تاثیر هشت هفته بازی های واقعیت مجازی بر تعادل و عملکرد اندام تحتانی کودکان مبتلا به اوتیسم

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر بازی های واقعیت مجازی بر تعادل و عملکرد اندام تحتانی کودکان مبتلا به اوتیسم بود. آزمودنی های این پزوهش نیمه تجربی، تعداد 24 کودک 10 تا 13 سال مبتلا به اوتیسم شهر اهواز با ضریب هوشی بین 50 تا 70 بوده که به روش هدفمند و در دسترس به این پژوهش دعوت و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری همسان تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه مداخله شامل هشت هفته و سه روز در هفته (با حضور محقق)، به طور میانگین 30 دقیقه (دو بازی 15 دقیقه ای بوکس و اسکی) با دستگاه ایکس باکس و از نوع بازی های کینکت بود. ارزیابی تعادل اندام تحتانی با استفاده از آزمون تعادلی برگ و ارزیابی عملکرد اندام تحتانی با استفاده از آزمون های پرش طول، پرش عمودی، تک جهش یک پایی و دوی سرعت رفت و برگشت 20 متری استفاده شد. جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون های t وابسته و آزمون کواریانس در سطح معنی داری (5(a ≤ % استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که یک دوره بازی های واقعیت مجازی باعث افزایش تعادل و عملکرد اندام تحتانی)پرش طول، پرش عمودی، تک جهش یک پایی و دوی سرعت رفت و برگشت 20 متر) کودکان مبتلا به اوتیسم می شود.