اثر یک دوره تمرینات موازی بر برخی از عوامل فیزیولوژیکی مرتبط با خواب در مردان سالمند مبتلا به اختلال خواب

پژوهش حاضر بدنبال بررسی اثر یک دوره فعالیت موازی بر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی مرتبط با خواب در مردان سالمند می باشد. جامعه آماری این پژوهش را 30 مرد سالم (سن:96/2±64، قد: 05/5±03/173، وزن: 26/10±36/67) شهر رشت تشکیل می دادند که پس از ثبت نام داوطلبانه برای شرکت در این مطالعه، به صورت تصادفی به دو گروه تجربی(15=n) و کنترل(15=n) تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین موازی (8 هفته/ سه روز در هفته/ 40-30 دقیقه در هر جلسه) با شدت 60 الی 75 درصد ضربان قلب ذخیره و همچینین تمرین قدرتی شامل 5 حرکت پرس سینه ، سرشانه، زیربغل، پرس پا و جلوپا که همه جرکات با دستگاه و در 3 ست 10 تکراری با 60درصد حداکثر شرکت نمودند. متغیرهای فیزیولوژیکی مرتبط با خواب آزمودنی ها (hr، sbp، dbp)، قبل از برنامه تمرینی و 48 ساعت بعد از اتمام دوره تمرینی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان تغییرات hr پس از دوره تمرینی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری اختلاف وجود دارد ، بنابراین، هرچند که اغلب شاخص های فیزیولوژیکی و شاخص های خواب مطالعه شده در پژوهش حاضر تاثیر معنی داری بر هم نداشت، ولی نشان داده شد که بهبود وضعیت خواب می تواند همراه و یا مرتبط با بهبود برخی از این شاخص ها باشد.