تاثیر بازی گروهی کبدی (زو) بر ظرفیت ها و حجم های ریوی دختران 7تا 10 ساله ی مبتلا به لکنت زبان و ارتباط آن با علایم و شدت لکنت زبان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته بازی محلی کبدی بر حجم های ریوی دختران 7تا 11 ساله ی مبتلا به لکنت زبان بود. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش از کلیه دبستان های شهرستان سراوان در سال تحصیلی 95-94 که 20 نفر دانش آموز هستند تشکیل می شودو به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب گردیدند. و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10n=، سن: 40/8 سال ) و کنترل (10n=، سن: 30/8 سال) تقسیم شدند. روش به کار گرفته شده در این پژوهش، از نوع نیمه تجربی با گروه کنترل و پیش آزمون - پس آزمون است، که نحوه‌ی اثر گذاری 8 هفته بازی کبدی بر حجم های ریوی و الگوی تنفسی کودکان دختر مبتلا به لکنت زبان مورد بررسی قرار گرفته شد، به گونه ای که پیش از اجرای متغیرهای مستقل، آزمودنی ها انتخاب شده، در هر دو گروه ازنظر حجم های ریوی وشدت و تکرار علایم لکنت مورد اندازه گیری قرار گرفته اند. پس از اجرای 8 هفته و در هرهفته سه جلسه بازی کبدی هر با به مدت نیم ساعت مجددا حجم های ریوی و شدت و تکرار علایم لکنت اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد؛ میانگین تغییرات متغیرهای ظرفیت حیاتی، حجم جاری، حجم ذخیره بازدمی، شدت و درصد لکنت کودکان دارای لکنت در دو گروه تمرین و کنترل از نظر آماری معنی دار نبود. تنها تفاوت میانگین تغییرات متغیر ظرفیت دمی کودکان دارای لکنت در دو گروه تمرین و کنترل از نظر آماری معنی دار بود. با این توصیف به نظر می رسد که اجرای تمرینات هوازی بر متغیر ظرفیت دمی کودکان دارای لکنت اثر مثبت و معنی دار داشته و تاثیر مثبت بازی کبدی بر سایر حجم های ریوی کودکان و بهبود شدت و درصد لکنت زبان آن از نظر آماری معنادار نبود.