طراحی مدل ارتباطى با تاکید بر انسجام گروهى و مدیریت تعارض جهت اثر بخشى تیم هاى فوتبال لیگ برتر جهت حضور در بازیهای قهرمانی آسیا

هدف: تحقیق حاضر به منظور بررسی رابطة بین انسجام گروهی و مدیریت تعارض (سبک مدیریت تعارض مبتنی بر رقابت و سبک مدیریت تعارض همکاری) و اثربخشی تیمهای فوتبال باشگاه‌های لیگ برتر کشور انجام گرفته است. روش شناسی: روش تحقیق توصیفی (همبستگی) و بصورت میدانی و کتابخانه ای بود. جامعه آماری، شامل کلیه بازیکنان و مربیان 16 تیم شرکت‌کننده در شانزدهمین دورة مسابقات فوتبال لیگ برتر در سال1401 می باشد که بصورت کل شماری داده ها جمع آوری شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انسجام گروهی ویدمایر (1985)، پرسشنامة مدیریت تعارض تجسولد و همکاران(2006) و پرسشنامة اثربخشی تیمی وان در وگت (2000) استفاده شد. نتایج با استفاده از مدل معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزیی صورت پذیرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که در تیم های فوتبال باشگاه های لیگ برتر کشور بین سبک مدیریت تعارض (همکاری) و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و مربیان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک مدیریت تعارض (رقابت) و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و مربیان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک مدیریت تعارض (همکاری) و سبک مدیریت تعارض (رقابت) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین سبک تعارض (همکاری) و انسجام تکلیف رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک تعارض (همکاری) و انسجام اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سبک تعارض (رقابت) و انسجام تکلیف همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. بین سبک تعارض (رقابت) و انسجام اجتماعی همبستگی منفی ولی غیر معنی دار وجود دارد. همچنین بین انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و از نظر مربیان نیز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.