تاثیر شش هفته تمرینات ترکیبی (ثبات دهنده مرکزی و عصبی- عضلانی) و هاپینگ بر درد و ویژگی های عملکردی زنان مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا

هدف تحقیق حاضر، مقایسه ی تاثیر شش هفته تمرینات ترکیبی (ثبات دهنده مرکزی و عصبی- عضلانی) و هاپینگ بر درد و ویژگی های عملکردی زنان مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بود.30 زن فعال مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند و به صورت تصادفی در سه گروه ده نفره : تمرینات ترکیبی ، هاپینگ و کنترل شرکت نمودند. قبل و پس از اتمام تمرینات از تمام آزمودنی ها به منظور بررسی میزان درد و ویژگی های عملکردی آزمون مجدد به عمل آمد. جهت بررسی میزان درد از پرسشنامه درد واس ، برای بررسی ویژگی های عملکردی از آزمون جهش جانبی، جهش هشت لاتین، جهش سه گانه تک پا و پرسشنامه سنجش توانایی پا و مچ پا در فعالیت های روزانه و ورزشی استفاده شد. سپس گروه های تمرینی ترکیبی(ثبات دهنده مرکزی و عصبی-عضلانی) و هاپینگ به مدت شش هفته( سه جلسه 60 دقیقه ای در هفته) تمرینات خود را انجام دادند. نتایج نشان داد انجام شش هفته تمرینات هاپینگ سبب بهبودی بیشتری نسب به تمرینات ترکیبی (ثبات دهنده مرکزی وعصبی-عضلانی) در عملکرد وتمرینات ترکیبی نسبت به هاپینگ تاثیر بیشتری دربهبود درد مچ پای زنان مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا گردید.