بررسی وضعیت حمل و نقل شهری با تاکید بر مناسب سازی مسیرهای پیاده روی و دوچرخه سواری از منظر پیشگیری از آسیب های ورزشی (نمونه موردی: منطقه یک شهر قزوین)

هرگونه برنامه ریزی برای شهرها می بایست در چارچوب توسعة پایدار صورت پذیرد . حمل ونقل، پارامتری مهم و تعیین کننده در تمامی جنب ه های حیات شهری است . به عبارت بهتر زیرسامانة حمل ونقل شهری در متن سامانه کلی شهر، دارای ارتباطات و تاثیرگذاری ها و تاثیرپذیری های بسیار گسترده و پیچیده ای با زیرسامانة دیگر و بالطبع با کل سامانه شهر است . بنابراین در برنامه ریزی از دیدگاه توسعه پایدار برای شهر، ناگزیر باید سامانة حمل ونقل نیز به گونه ای طراحی شود که با ملاک های توسعة پایدار هماهنگ باشد . به کارگیری سامانه های مدرن و روش های جدید حمل ونقل شهری، در شهرهایی که ترافیک و آلودگی شدیدی دارند، دارای جایگاهی ویژه و با اهمیت است. از این روی آوردن به سیستم حمل و نقل پاک که با استفاده از دوچرخه و پیاده میسر میشود که امروزه با ایجاد مسیرها ، تاسیسات و زیرساخت موردنیاز در شهرهای امروزی میتوان به یک الگوی مطلوب در جهت رسیدن به حمل و نقل پایدار رسید. از این در این پژوهش که در منطقه یک شهرداری شهر قزوین صورت میگیرد که دارای بافتی ارگانیک و تاریخی ست و به همین جهت دارای ظرفیت های مناسب در جهت ارائه الگویی متناسب با مسیرهای دوچرخه و پیاده است. هدف اصلی پژوهش ارائه الگوی مطلوب با تاکید بر مسیرهای پیاده و دوچرخه در جهت دستیابی به حمل و نقل شهری پایدار مطلوب است. روش پژوهش این تحقیق به جهت ماهیت کمی-کیفی ، هدف مطالعه کاربردی است. . در این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه محدوده مورد مطالعه 382 نفر شد که از ساکنین و شهروندان در منطقه یک شهرداری قزوین بودند با مولفه های پژوهش را درقالب پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت با بهره گیری از آزمون دوجمله ای در محیط نرم افزار spss به تحلیل محدوده مورد مطالعه پرداخته شد که در نهایت نیز با استفاده از آزمون دوجمله ای مشخص گردید که وضعیت حمل و نقل شهری پایدار و الگوی مسیرهای پیاده و دوچرخه دارای تاثیر بر روی یکدیگر و رابطه مستقیم دارند و در پایان نیز پیشنهاداتی در جهت الگوی مطلوب حمل و نقل پایدار که شامل جانمایی و ایجاد مسیرهای پیاده و دوچرخه، مکانیابی ایستگاه های دوچرخه، ایجاد کمربند گردشگری و پیاده راه های تاریخی-مذهبی ارائه گردید.