مقایسه ترکیب بدن و نیم رخ لیپیدی پس از تمرینات تداومی و تناوبی درازمدت در دوندگان نخبه

رشته‌های ورزشی مختلف، ویژگی های خاصی را برای ورزشکاران به لحاظ داشتن ترکیب بدنی مناسب به ارمغان می آوردند. تعیین شیوه های تمرینی که قادر به افزایش بیشتر توان هوازی و هم چنین بهبود تناسب بدن باشد، از موضوعات مهمی است که مطالعه آن، راهکارهای کاربردی مناسبی را در اختیار مربیان، ورزشکاران و متخصصان علوم تندرستی قرار می دهد.پژوهش نیمه تجربی و کاربردی حاضر با هدف مقایسه اثرات اجرای دراز مدت تمرینات تداومی و تناوبی بر توان هوازی, نیم رخ لیپیدی و شاخص توده بدن در دوندگان نخبه شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور به صورت میدانی و آزمایشگاهی اجرا شد. تعداد 30 نفر از ورزشکاران نخبه رشته دو و میدانی که در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کرده بودند با میانگین قد (5/5±00/176)، وزن (5/7±5/66) و سن (00/2±00/20) انتخاب, و بر اساس نوع و ماهیت تمرینات تخصصی دو و میدانی به دو گروه مساوی تمرینات تداومی شامل دوهای 1500، 3000 و 5000 متر و تمرینات تناوبی شامل دوهای 100،200،400،800 و اجرای پرش ها (سه‌گام، طول و پرش با مانع) تقسیم شدند. فاکتورهای نیم رخ لیپیدی با استفاده از تکنیک‌های آزمایشگاهی, پس از 9 تا 12 ساعت ناشتایی در محل آزمایشگاه تشخیص پزشکی اندازه گیری شد. با توجه به طبیعی نبودن داده ها، برای آزمون فرضیه‌های تحقیق از روش غیر پارامتریک یومن ویتنی در سطح 05/0 استفاده شد.علی رغم بالا بودن توان هوازی در هر دو گروه تمرینی؛ مقادیر لیپوپروتئین پرچگال کلسترول، تری گلیسرید, لیپوپروتئین (a) و نسبت hdl/ldl و hdl tc/ در گروه تمرین تناوبی پایین تر از گروه تمرین تداومی بود, در حالی که غلظت لیپوپروتئین کم چگال کلسترول، کلسترول تام و شاخص توده بدنی در گروه تمرین تناوبی بالاتر از گروه تمرین تداومی بود. بنابراین اجرای تمرینات تناوبی و تداومی باعث بهبود توان هوازی و تعدیل نیم رخ لیپیدی و شاخص توده بدنی می‌شود.