بررسی تاثیر توانمندسازی بر کارآفرینی با تاکید بر نوآوری اجتماعی در سکونتگاه‌های غیررسمی تبریز

هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر توانمندسازی بر کارآفرینی با تاکید بر نوآوری اجتماعی در سکونتگاه‌های غیررسمی است. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی - پیمایشی است. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات مصاحبه و پرسشنامه است. جامعه آماری تحقیق، محله خلیل‌آباد شهر تبریز است. بدین صورت که در مرحله مصاحبه اکتشافی از 10 نفر خبره حوزه کارآفرینی و منابع انسانی جهت طراحی مدل مفهومی و برای تحلیل مدل آماری از بین جامعه آماری (تعداد جمعیت 10 ساله و بیشتر فعال در محله خلیل‌آباد) 352 نفر بر طبق فرمول محاسباتی کوکران استفاده شده است. جهت تحلیل یافته‌های تحقیق از تکنیک معادلات ساختاری، رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده ‌شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های حاصل از تحلیل اطلاعات، تاثیر توانمندسازی بر نوآوری اجتماعی با ضریب مسیر 962/0 مثبت و معنادار است. تاثیر توانمندسازی بر کارآفرینی با ضریب مسیر 251/0 و تاثیر نوآوری اجتماعی بر کارآفرینی با ضریب مسیر 166/0 مثبت و معنادار می‌باشد. همچنین نتایج نشان می‌دهد عوامل اقتصادی (ضریب مسیر 449/0)، فنی (ضریب مسیر 116/0)، اجتماعی- فرهنگی (ضریب مسیر 156/0) و مدیریتی (ضریب مسیر 10/0) نیز بر کارآفرینی دارای تاثیر مثبت و معناداری است.