حقوق مالی زوجه (اجرت المثل زوجه در فقه و حقوق ایران با نظر به قانون حمایت از خانواده 1391)

حقوق ایران برای عمل افراد احترام قائل شده و در صورتیکه کسی کاری برای دیگری انجام دهد این حق برای صاحب عمل در نظر گرفته شده که مطالبه اجرت نماید، اگر از قبل طرفین برای اجرت آن کار و عمل توافقی نموده باشند، مطابق آن توافق رفتار میشود، در غیر این صورت کارشناس تحت نظر قاضی و مطابق عرف، مبلغی را در نظر میگیرد که به آن اجرت المثل گفته میشود. در رابطه زناشوئی زن تکلیفی به انجام کارهای منزل و نگهداری از فرزندان ندارد در نتیجه میتواند برای کارهای که تحت این عناوین انجام میدهد از شوهر مطالبه اجرت المثل ایام زوجیت نماید. که چون غالبا زن و شوهر در مورد اجرت توافقی نمیکند آنچه که زن مستحق آن است طبق تعریف فوق اجرت المثل ایام زوجیت نامیده میشود. این موضوع ضمن سه ماده مطرح شده است: تبصره الحاقی ماده 336 ق.م.، بند «ب» تبصره 6 قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق و ماده 29 قانون حمایت خانواده 1391. قانون حمایت خانواده موضوع اجرت‌المثل را به تبصره ماده 336 ارجاع داده که طبق آن زوجه در هر زمانی استحقاق دریافت اجرت‌المثل کارهایی را که خارج از وظایف شرعیش و به دستور زوج انجام داده است دارد؛ مشروط بر اینکه این امور را با قصد تبرع انجام نداده باشد و عرف نیز برای آنها اجرت در نظر گرفته باشد. اما دستور زوج و قصد تبرع باید در دادگاه احراز شود؛ با توجه به محدودیت اثبات، قید احراز دستور زوج و قصد عدم تبرع زوجه، مانع جدی در رسیدن زوجه به این حق خواهد بود.