بهبود زنده مانی و سلامت نوزادان دام های کوچک پس از جراحی سزارین

هدف: مطالعه حاضر به بررسی روش های بهبود زنده مانی و سلامت نوزادان حاصل از جراحی سزارین در حیوانات خانگی می پردازد. سوابق موضوع در پایگاه های داده: برای جمع آوری اطلاعات این مطالعه از پایگاه های اطلاعاتی pubmed, google scholar, science direct استفاده گردید. سزارین (c-section) یک تکنیک جراحی است که برای زایمان نوزادان در مواردی که سلامت مادر/ فرزندان در خطر است، استفاده می شود. در حالی که سزارین یک روش نجات دهنده زندگی است، اما می تواند اثرات نامطلوبی بر بقا و سلامت نوزادان حیوانات کوچک داشته باشد. چندین استراتژی و تکنیک وجود دارد که می تواند به بهبود سلامت و بقای نوزادان حیوانات کوچک بعد از سزارین کمک کند. مطالعات نشان داده اند که تاخیر در تجویز بیهوشی و نیاز به سطوح عمیق تر بیهوشی می تواند منجر به نمرات آپگار (apgar score) بالاتر شود (امتیازی که برای ارزیابی وضعیت فیزیکی نوزاد بلافاصله پس از تولد داده می شود). علاوه بر این، مایعات داخل وریدی نقش مهمی در هیدراسیون مادر و حفظ فشار خون جنین دارند. استفاده از داروهای تقویت کننده رحم و اکسی توسین نیز انقباض رحم را بهبود بخشیده و خطر خونریزی بعد از عمل را کاهش می دهد. علاوه بر این، شروع زود هنگام شیردهی و تماس پوست به پوست بین مادر و فرزندان اثرات مفیدی بر بقا و سلامت نوزادان حیوانات خانگی دارد. آغوز اولین شیری است که توسط پستانداران تولید می‌شود و حاوی مواد مغذی ضروری و آنتی‌بادی‌های مادری است که محافظت بسیار ضروری را برای نوزادان فراهم می‌کند. نوزادان حیوانات خانگی در 6 تا 12 ساعت اول پس از تولد حتما باید آغوز دریافت کنند تا آنتی بادی های مادری را به میزان مناسب جذب نمایند. دریافت آغوز در نوزادانی که از طریق سزارین به دنیا می آیند حیاتی تر است، زیرا آنها فرصت را برای به دست آوردن ایمنی غیرفعال در طول زایمان طبیعی از دست می دهند. تحقیقات اخیر بر روی استفاده از پروبیوتیک ها به عنوان وسیله ای برای ارتقای میکروبیوم سالم روده در نوزادان حیوانات خانگی متمرکز شده است. کاشت میکروارگانیسم های مفید در روده می تواند به بهبود جذب مواد مغذی، ایمنی و سلامت کلی منجر شود. علاوه بر این، استفاده از حمایت های تنفسی غیرتهاجمی، مانند مکمل اکسیژن و تهویه با فشار مثبت، می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سندرم دیسترس تنفسی و مرگ و میر را در نوزادان پس از سزارین کاهش دهد. پایش دقیق علائم حیاتی و شناسایی سریع و مداخلات برای دیسترس تنفسی یا ناراحتی در سایر اندام‌های حیاتی نیز می‌تواند برای بقای نوزاد حیوان کوچک حیاتی باشد. نتیجه گیری: در نتیجه، بقا و سلامت نوزادان بعد از سزارین با اجرای چندین اقدام قبل و بعد از زایمان قابل بهبود است. این اقدامات شامل بهینه سازی بیهوشی، تجویز مایعات داخل وریدی و داروهای تقویت کننده رحم، تمرین شیردهی زودهنگام و تماس پوست به پوست، مکمل آغوز یا شیر خشک، و ارتقای میکروبیوم روده سالم است. با این مداخلات، متخصصان دامپزشکی می توانند به اطمینان از بهترین نتایج ممکن برای نوزادان حیوانات خانگی پس از سزارین کمک کنند.