مدیریت و درمان دارویی پیومتر در حیوانات کوچک

پیومتر در سگ ها و گربه های عقیم نشده میانسال تا مسن، معمولاً در عرض 4 ماه پس از فحلی رخ می دهد. عوامل هورمونی و باکتریایی در بیماری زایی نقش دارند اما عامل کلیدی بیماری زایی، پروژسترون است. پاتوژن غالب جداشده از پیومتر e.coli می باشد. درمان با هورمون های استروئیدی، مانند پروژسترون، یا ترکیبات استروژنی که پاسخ به پروژسترون را افزایش می دهند، با افزایش خطر ابتلا به این بیماری همراه است. علائم عمومی بیماری عبارتند از بی اشتهایی، افسردگی و بی حالی، پرنوشی، پر ادراری، تاکی کاردی، تاکی پنه، نبض ضعیف و غشای مخاطی غیر طبیعی. موثرترین و ایمن ترین روش درمان، اواریوهیسترکتومی می باشد اما مدیریت دارویی نیز ممکن است در بیماران کم سن، حیوانات سالم ویا در بیمارانی که بیهوشی و جراحی برای آنها خطرناک است، امکان پذیر باشد. ohe انتخابی یکی از روش های پیشگیری از پیومتر است و این مزیت را دارد که در حیوانات سالم انجام می‌شود و ریسک ابتلا به سایر بیماری های رحمی را نیز کاهش می دهد. هدف از این بررسی، مروری کلی بر نحوه انتخاب بیماران کاندید درمان دارویی در درگیری با پیومتر و پروتکل های درمانی مورد استفاده در آن ها می باشد. یکی از پروتکل های انتخابی درمان، 10 میلی گرم بر کیلوگرم آگلپریستون می باشد که به صورت زیر جلدی یک بار در روز در روزهای 1، 2 و 7 یا 8 و در صورت عدم درمان در روزهای 14 و 28 تجویز می شود. میزان موفقیت و نرخ باروری متعاقب اجرای این پروتکل قابل قبول می باشد. درمان با کلوپروستنول 5 میکروگرم در کیلوگرم زیرجلدی هر 24 ساعت برای سه روز متوالی منجر به بهبود پیومتر در 100% گربه ها شد، بدون اینکه پس از 1 سال، عود گزارش شود.