زهر زنبورعسل و تاثیر آن بر پارامترهای اسپرم، تستوسترون و فاکتورهای بافت شناسی بیضه در موش سوری نژاد بالب سی

تولید مثل در جنس نر مکانیسم پیچیده ای دارد که توسط بیضه، غدد جنسی، هورمون جنسی، اسپرم و فاکتور های ژنتیکی و محیطی کنترل می شود. بیضه‌ها مهمترین ارگان دستگاه تولید مثلی نر هستند و دارای ظرفیت تکثیر سلولی بالا جهت تولید اسپرم در فرایند اسپرماتوژنز می‌باشند. هورمون تستوسترون نیز نقش بسزایی در فعالیت جنسی و تولیدمثلی جنس نر دارد. امروزه اطلاعات زیادی در خصوص خواص زهر زنبور عسل در دسترس است و از زهر زنبور در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود. اما تاکنون هیچ مطالعه کاملی در خصوص تاثیر زهر زنبور بر روی دستگاه تولید مثل موش سوری نر انجام نشده است. در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر زهر زنبور عسل بر جنبه های بافت شناسی فرایند اسپرماتوژنز و پارامترهای اسپرم در موش سوری نر تعداد 50 موش سوری نژاد بالب سی بالغ با میانگین وزن 30گرم خریداری شد و حیوانات در 5 گروه مساوی در قفس‌های استاندارد و در شرایط استاندارد دسترسی به آب و غذا نگهداری شدند(10 موش در هر قفس). گروه شاهد آب مقطر و گروه های دیگر به ترتیب دوزهای 0.25 ، 0.5 ، 1 و 2 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن زهر زنبور عسل به صورت داخل صفاقی طی 35 روز متوالی دریافت کردند. بعد از 72 ساعت از آخرین تجویز، خونگیری (از قلب) و پس از آن کشتار انجام شد. سپس نمونه‌گیری از بیضه جهت مطالعات هیستومورفومتریک و از اپیدیدیم جهت ارزیابی اسپرم تهیه گردید. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که تجویز زهر زنبور عسل در موش‌های سالم هرچند میتواند موجب برخی تغییرات جزیی مثبت هیستومورفومتریک، افزایش تعداد اسپرم و نیز افزایش تستوسترون خون شود، اما در دوزاژ بالا با کاهش زنده مانی اسپرم همراه است که میتواند ناشی از تغییرات ساب سلولار باشد.