بررسی میزان باروری گاوهای شیری با تاریخچه اختلالات تولید مثلی به دنبال درمان داخلی رحم با سفتیوفور قبل و پس از تلقیح مصنوعی

اختلالات رحمی حین و پس از زایمان (سخت زایی، جفت ماندگی و متریت) می توانند با افزایش خطر ابتلا به اندومتریت تحت بالینی سلامت رحم را تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش باروری حیوان شوند. از این رو انجام اقدامات درمانی لازم برای کاهش ابتلا به این عارضه می تواند باعث افزایش درصد آبستنی حیوان گردد و از ضرر اقتصادی به واحد تولیدی جلوگیری کند. در پایان نامه حاضر دو مطالعه انجام گرفت: 1) در مطالعه اول که بر روی تعداد 1877 راس گاو انجام شد، اثر اختلالات رحمی حین و پس از زایمان بر فاکتورهای تولید مثلی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که درصد آبستنی در اولین تلقیح گاوهای دارای سابقه اختلالات رحمی نسبت به گاوهای سالم دچار کاهش شده بود. همچنین سایر شاخص های تولید مثلی از قبیل تعداد تلقیح به ازای آبستنی، فاصله زایمان تا اولین تلقیح و روزهای باز نیز تحت تاثیر منفی این اختلالات قرار گرفته بودند. نتایج بیانگر اثر منفی متریت بر شاخص‌های تولیدمثلی بود‏، بطوریکه درصد گاوهای واکل در گاوهای مبتلا به متریت از سایر گاوها بیشتر است که در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (p<0/05). 2) در مطالعه دوم به بررسی اثر درمان درون رحمی سفتیوفور قبل و بعد از تلقیح مصنوعی بر میزان آبستنی 200 راس گاو دارای سابقه اختلالات تولید مثلی در دوره پس از زایمان پرداحته شد. در این مطالعه 4 گروه گاو شیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه اول شامل گاوهای دارای سابقه زایش و بدون اختلالات تولید مثلی به عنوان گروه کنترل، گروه دوم گاوهای دارای سابقه زایش همراه با اختلالات تولید مثلی بدون درمان، گروه سوم گاوهای دارای سابقه زایش همراه با اختلالات تولید مثلی درمان شده با دو بار تزریق سفتیوفور قبل از تلقیح مصنوعی و گروه چهارم گاوهای دارای سابقه زایش همراه با اختلالات تولید مثلی درمان شده با سفتیوفور 24 ساعت بعد از تلقیح مصنوعی بود. درصد آبستنی پس از اولین تلقیح در هر یک از گروه-های ذکر شده به ترتیب 54/2%، 26%، 45/1%، 29/4% و پس از دومین تلقیح به ترتیب 50%، 35/1%، 46/4% و 44/4% بود. همچنین درصد آبستنی پس از تجمیع دو تلقیح به ترتیب 77/1%، 52%، 70/6% و 60/8% گزارش شد. این مطالعه نشان داد درمان داخل رحمی گاوهای دارای سابقه اختلالات تولید مثلی، پیش و پس از تلقیح مصنوعی می تواند باعث بهبود میزان باروری این گاوها شود اما انجام دوبار درمان پیش از تلقیح می‌تواند از درمان پس از تلقیح موثرتر باشد.