سندرم زوال نوزادان گربه: تحلیل عوامل و راهکارهای مدیریتی

سندرم زوال نوزادان گربه (fading kitten syndrome) در دوره پیش از سن از شیرگیری و در بیش از نود درصد موارد در هفته نخست پس از تولد رخ میدهد. مدیریت این سندرم از یک سو به دلیل تشابه علایم بالینی صرف نظر از علت و از سوی دیگر به علت توان محدود نوزادان در پاسخ به بیماریها میتواند بسیار چالش برانگیز باشد. در بروز سندرم زوال نوزادان گربه عوامل غیرعفونی و عفونی ممکن است دخیل باشند. علل غیر عفونی نظیر فاکتورهای محیطی، تغذیه ای، ناهنجاریهای مادرزادی و ایزواریترولیز، در نوزادان کمتر از سه هفته شایعتر هستند. علل عفونی نظیر ویروسها (مثل کلیسی ویروس، هرپس ویروس، ویروس لوسمی، ویروس نقص ایمنی، کروناویروس و پنلکوپنی)، باکتریها (مثل استرپتوکوک، اشریشیاکلی، سالمونلا، کمپیلوباکتر، بوردتلا، مایکوپلاسما و پاستورلا) و انگلها (مثل توکسوپلاسما، کوکسیدیا، ژیاردیا، کریپتوسپوریدیا، توکسوکارا، تریتریکوموناس و کم خونی ناشی از انگلهای خارجی) در نوزادان بیشتر از سه هفته شایعتر بوده زیرا ایمنی ناشی از آنتی بادیهای مادری کاهش یافته و همچنین ایمنی اکتسابی نیز هنوز ایجاد نگردیده است. این نوزادان ممکن است بسیار ناله کنند یا از سایر نوزادان جدا بمانند و بیحال بوده، دچار بی اشتهایی و لاغری گردند، رشد ضعیفی داشته باشند یا به طور ناگهانی تلف شوند. مرگ غیر منتظره نوزادی که ظاهرا سالم بوده، شاید تنها علامت این سندرم باشد. بررسیهای کالبدگشایی نوزاد تلف شده و انجام کشتهای میکروبی و همچنین معاینات کامل کلینیکی و پاراکلینیکی مادر و سایر نوزادان میتواند اطلاعات ارزشمندی برای تشخیص قطعی فراهم نماید. مداوای شرایط کشنده شامل هیپوترمی، هیپوگلیسمی، هیپوولمی و هیپوکسمی (قاعده 4 ﻫ) میتواند جان نوزاد را نجات دهد و در حفظ سایر نوزادان کمک نماید.