اثر درمان داخل رحمی با سفتیوفور هیدروکلرید پیش از اولین تلقیح مصنوعی بر نرخ آبستنی در گاوهای شیری دارای سابقه اختلالات رحمی پس از زایمان

اختلالات رحمی پس از زایمان، مانند جفت ماندگی و متریت، با کاهش عملکرد تولید مثلی در گاوهای شیری ارتباط دارند. همچنین نشان داده شده است که اختلالات رحمی پس از زایمان با ایجاد اندومتریت تحت بالینی می‌تواند موجب کاهش نرخ باروری شود. بکارگیری روش‌های موجود برای تشخیص اندومتریت تحت بالینی شامل سلول‌شناسی رحم، آزمون استراز و هیستولوژی اندومتریوم، در شرایط مزرعه دشوار و وقت‌گیر است، به همین دلیل ممکن است گاوهای مبتلا به این بیماری پس از گذشت دوره انتظار اختیاری، بدون درمان تلقیح شوند؛ این می تواند دلیلی بر افت عملکرد تولید مثلی در این گاوها باشد. هدف از مطالعه حاضر: الف) بررسی هیستوپاتولوژی رحم در گاوهای با سابقه جفت ماندگی و متریت پس از گذشت دوره انتظار اختیاری، ب) اثر درمان داخل رحمی با سفتیوفور هیدروکلرید پیش از اولین تلقیح روی نرخ آبستنی در گاوهای شیری با سابقه جفت‌ماندگی و متریت بود. نتایج هر دو مطالعه با استفاده از آزمون مربع کای مورد تحلیل آماری قرار گرفت. بررسی هیستوپاتولوژیک در مطالعه اول نشان داد 5/87 % گاوهای دارای سابقه اختلالات رحمی پس از زایمان (6 راس از 7 راس) پس از دوره انتظار اختیاری درگیر اندومتریت تحت بالینی بودند، در حالی که اندومتریت تحت بالینی تنها در 5/12% گاوها با سابقه دوره پس از زایمان طبیعی (1 راس از 8 راس) مشاهده شد (p<0/05). در مطالعه دوم، نرخ آبستنی در گاوهای دارای سابقه اختلالات رحمی پس از زایمان (جفت ماندگی و متریت) که پیش از اولین تلقیح مصنوعی سفتیوفور هیدروکلرید تحت درمان داخل رحمی قرار گرفتند (گروه درمان شده)، پس از اولین تلقیح 1/26% (12 راس از 46 راس)، پس از دومین تلقیح 50% (17 راس از 34 راس) و در مجموع 63% (29 راس از 46 راس)، و در گاوهای دارای سابقه اختلالات رحمی پس از زایمان که پیش از اولین تلقیح مصنوعی تحت درمان داخل رحمی قرار نگرفتند (گروه درمان نشده) به ترتیب 5/24% (12 راس از 49 راس)، 1/35% (13 راس از 37 راس) و 51% (25 راس از 49 راس) بود. همچنین در گاوهای دارای سابقه دوره پس از زایمان طبیعی (گروه سالم) نرخ آبستنی به ترتیب 9/54% (28 راس از 51 راس)، 5/56% (13 راس از 23 راس) و 4/80 (41 راس از 51 راس) مشاهده شد. نتایح مطالعه اول نشان می دهد که احتمال ابتلا به اندومتریت تحت بالینی پس از گذشت دوره انتظار اختیاری در گاوهای دارای سابقه اختلالات رحمی پس از زایمان، بیشتر از گاوهایی است که سابقه دوره پس از زایمان طبیعی داشته اند (p<0/05). در مطالعه دوم، مجموع نرخ آبستنی پس از دو تلقیح اول در گروه سالم با گروه درمان نشده تفاوت معنی دار داشت (p<0/01)، در حالیکه تفاوت نرخ آبستنی میان گروه سالم و گروه درمان شده (p0/06) نزدیک به معنی‌داری بود. همجنین تفاوت معنی‌داری در نرخ آبستنی بین دو گروه درمان نشده و گروه درمان شده مشاهده نشد (p0/2). نتایج این مطالعه نشان می‌دهد درمان داخل رحمی با سفتیوفور پس از دوره انتظار اختیاری و پیش از اولین تلقیح مصنوعی، می‌تواند موجب بهبود نرخ آبستنی و عملکرد تولید مثلی در گاوهای دارای سابقه اختلالات رحمی پس از زایمان شود.