بررسی تاثیر کاهش دوز هورمون گنادوتروفین جفتی اسب (ecg) در گیرایی انتقال لاپاروسکوپی رویان های شبیه سازی شده (scnt) در بز

از جمله فناوری های کمکی تولیدمثل، شبیه سازی است که در آن می توان نسبت به تولید و تکثیر حیوانات دارای ژنتیک یا ژن خاص اقدام نمود. روش های مختلف همزمان سازی فحلی و میزان هورمون های مورد استفاده در آن می توانند کارایی فناوری های تولیدمثل را ارتقا دهند. در مطالعه حاضر، به منظور تولید رویان از فناوری scnt، با بی-هسته سازی تخمک های حاصل از کشتارگاه در پژوهشکده زیست فناوری رویان استفاده شد. همزمان سازی فحلی در مادرهای گیرنده با استفاده از سیدر به مدت 7 روز، تزریق هورمون ecg و pg در روز برداشت سیدر و هورمون gnrh در روز 9 انجام شد. بزها به دو گروه 67 و 30 راسی تقسیم شده و به ترتیب از 400 و 200 واحد بین المللی هورمون گنادوتروفین جفتی اسب (ecg) برای همزمان سازی فحلی استفاده شد. در روز 16 برنامه، تعداد 4 رویان شبیه سازی شده به روش لاپاروسکوپی به میانه شاخ رحم موافق با تخمدان دارای جسم زرد صورت پذیرفت. نتایج گیرایی در روز 40 پس از انتقال با سونوگرافی ارزیابی شد که گیرایی در گروه 400 واحد %38 و در گروه 200 واحد %53 و تفاوت غیرمعنادار بود. هرچند نشان داده شد که کاهش دوز ecg نه تنها سبب کاهش گیرایی نشده است بلکه می تواند در کاستن از مشکلات ناشی از نیمه عمر طولانی هورمون ecg و نیز هزینه های انتقال موثر باشد.