بررسی اثر پلاسمای غنی از پلاکت بر هیستوپاتولوژی بافت بیضه در موش صحرایی درگیر مسمومیت حاد القا شده توسط کادمیوم کلراید

کاهش میزان ناباروری در حال تبدیل شدن به یک چالش روزافزون در سراسر جهان است. علت اصلی ناباروری مرد ناشی فقدان عملکرد اسپرم است و در نهایت منجر به از دست دادن قابلیت باروری می شود. یکی از مهمترین علل از دست دادن عملکرد در ارتباط با استرس اکسیداتیو درون سلول می باشد. استرس اکسیداتیو یک عامل رایج در حدود نیمی از مردان نابارور است که تا به امروز مورد بررسی قرار گرفته است. اگرچه بافت بیضه آنزیم های آنتی اکسیدان مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز را برای مقابله با استرس اکسیداتیو بیان می کند، اما میزان آنها در اثر قرار گرفتن در معرض کادمیوم بسیار کاهش می یابد، که نشان دهنده اهمیت کادمیوم (cd) به عنوان القا کننده استرس اکسیداتیو است. کادمیوم با ایجاد تخریب شدید بیضه، آسیب لوله منی ساز و نکروز در موش، ظرفیت تولیدمثلی را مختل می کند و متعاقب قرار گرفتن در معرض حاد با این مسمومیت، آسیب ناشی از کادمیوم را می توان در سطوح بینابینی و لوله ای یافت. در مطالعه حاضر تعداد 35 سر موش صحرایی نر بالغ، نژاد wistar با وزن متوسط 150الی200 گرم در قالب 3 گروه، شاهد (تزریق نرمال سالین بصورت داخل صفاقی)، گروه کنترل کادمیوم (تزریق کادمیوم کلراید با دور 2/1میلی گرم به صورت داخل صفاقی) و گروه درمان (تزریق کادمیوم وprp به میزان 100 میکرولیتر) مورد مطالعه قرار گرفت و نمونه گیری در روز 30 و 60 صورت گرفت. نتایج پاتولوژی مطالعه حاضر نشان می دهد که در گروه شاهد فاقد هرگونه آسیب میکروسکوپیک بوده و در گروه کادمیوم بافت بیضه به صورت گسترده دچار تخریب شده و فاقد هرگونه توانایی عملکردی می باشد. در گروه درمان نکروز شدید و گسترده مشاهده گردید و لوله های باقی ماند فاقد اسپرماتوزوا مشاهده گردید و در برخی از نقاط لوله های منی ساز، کلسیفیکاسیون در حال شکل گیری بود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که درمان با prp نمی تواند به طور موثر بر اثرات ناشی از مسمومیت حاد با کادمیوم فایق آید.