اثربخشی خانواده در مانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان

اغلب اختلالات و ناسازگاری های رفتاری پس از دوران کودکی ناشی از کمبود توجه به دوران حساس کودکی و عدم هدایت صحیح در روند رشد و تکامل است. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی خانواده در مانی بر کاهش مشکلات رفتا ری کودکان شهر مشهد انجام شده است.روش کار:این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه آزمایش و گواه با جای گزینی تصاد فی بود. جامعه آما ری پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به مشکلات رفتاری در دامنه سنی 16-7 در شهرستان مشهد مراجعه کننده به کلینیک بودند. افراد نمونه تعداد 30 نفر در سال 1401 به روش شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصاد فی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. گروه آزمایش برنامه خانواده محور را در طی هشت جلسه دریافت کردند و گروه کنترل بدون مداخله، به برنامه خود ادامه دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه علائم مرضی کودکان و سیاهه رفتا ری کودکان بوده است که در اختیا ر والدین قرار گرفت. همچنین داده های پژوهش با بهره گیری از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها:نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که برنامه خانواده در مانی باعث شده مشکلات رفتاری آنها را به طرز معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش دهد.