خوانش ابن طفیل از ارتباط فطرت و تعلیم و تربیت و پیامدهای آن

از نگاه ابن طفیل ، آدمی با فطرت زاده می شود ، فطرت وی دارای آگاهی ها و گرایش های پیشینی است ، اما این آگاهی ها و گرایش ها در همه افراد انسانی ، برابر نیست، از سوی دیگر طبیعت و جامعه نیز تاثیر و نقش عمده ای در تعلیم و تربیت انسان دارند، بر اساس این مقدمات ، در مساله تعلیم و تربیت ، هم نابرابری آگاهی ها و گرایش ها وهم تاثیر طبیعت و محیط را باید در نظر گرفت، به همین دلیل است که ابن طفیل به هر دو نوع تعلیم و تربیت فردی و اجتماعی باور دارد ولی اولی را بر دومی ترجیح می دهد، و نیز با توجه به تفاوت داده های فطری آدمیان ، روش تعلیم و تربیت در مورد همه ابناء انسانی را یکسان توصیه نمی کند، بلکه اصرار دارد که نظام تعلیم و تربیت در مورد عموم انسان ها باید محدود به امور معاش باشد و البته با رعایت حدود شرع و امور ظاهری ، و معتقد است به هیچ وجه غور و تعمق در امور عالی را نباید به سطح عموم جامعه کشانید.