نقش آموزش حضوری پسا کرونا مبتنی بر روش های فعال تدریس در یادگیری دانش آموزان

امروزه یکی از مهم ترین ویژگی های نظام های آموزشی موفق، استفاده معلمان از روش های فعال تدریس در کلاس های درس است. در کشور ما استفاده از روشهای نوین تدریس چند سالی است که در محافل تعلیم وتربیتی مطرح می شود، ولی در مرحله ی عمل کمتر از معلمان شاهد اجرای آن در کلاس هستیم. هدف این مقاله بررسی اهمیت و ضرورت روش های فعال تدریس در آموزش حضوری پس از دوره کرونا در یادگیری دانش-آموزان مقاطع مختلف تحصیلی است، در دوره ی کرونا که آموزش مجازی در قالب شبکه شاد اجرا شد، تدریس های جذاب زیادی را از معلمان مشاهده کردیم؛ زیرا خاصیت تدریس مجازی بر تنوع و خلاقیت است، هر چند اگر تدریس معلم مبتنی بر روش های فعال نباشد. ولی همین روش های نوین تدریس در آموزش حضوری معنای بیشتری می یابد. روش جمع آوری اطلاعات در این مقاله از نوع کتابخانه ای و این پژوهش از نوع علمی و ترویجی است. در این پژوهش اطلاعات مرتبط با موضوع به صورت کیفی و مبتنی بر مستندات، جمع آوری و مورد نقد و بررسی قرار گرفت و در پایان این بررسی به این نکته رسیدیم که در دوره پسا کرونا و در سال های تحصیلی آینده، برای جبران کاستی های آموزش مجازی و برای جبران ویژگی های منحصرا ظاهری این آموزش، استفاده از روش های فعال تدریس در آموزش های حضوری برای معلمان به یک باید تبدیل شده که شایسته است، مسئولان آموزش و پرورش بستر های عملیاتی شدن این مطلوب را فراهم ساخته و نیز معلمان به این مساله در-کلاس های درس به عنوان یک دغدغه توجه داشته باشند، تا دانش آموزان و نظام آموزشی، خلاق تر و برتر و نیز به تبع این موفقیت در آینده، جامعه ای پیشرو در تمامی عرصه ها داشته باشیم.