بررسی رابطه بین باورهای خودکارآمدی نومعلمان مقطع ابتدایی و نگرش نسبت به تدریس علوم تجربی

خودکارآمدی معلمان و نگرش مثبت نسبت به تدریس از ویژگی های تاثیرگذاری است که با آموزش ارتباط تنگاتنگی داشته و می تواند بر عملکرد تدریس معلمان و به ویژه نومعلمان تاثیر بگذارد، از این رو این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین باورهای خودکارآمدی نومعلمان مقطع ابتدایی و نگرش نسبت به تدریس علوم تجربی انجام گرفته است. روش تحقیق روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری مطالعه را دانشجومعلمان فارغ التحصیل رشته ی کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس های استان فارس و بوشهر -که منبعد نومعلمان نامیده می شوند -، به تعداد 146 نفر تشکیل می دادند که از بین آنان 112 نفر با روش نمونه گیری دردسترس و براساس جدول کرجسی و مورگان (1970)، انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از پرسش نامه های باورهای خودکارآمدی معلمان در تدریس علوم تجربی شیربیگی و همکاران (1394) و نگرش نسبت به تدریس درس علوم تجربی تامپسون و شریگلی (1986) مورد ارزیابی قرار گرفتند. روایی پرسش نامه توسط صاحب نظران تایید شد و پایایی پرسش نامه های باورهای خودکارآمدی معلمان در تدریس علوم تجربی و نگرش نسبت به تدریس درس علوم تجربی با استفاده از الفای کرونباخ به ترتیب 0/95 و 0/79 به دست آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری پارامتریک با در نظر گرفتن سطح معنی داری 0/05 و با استفاده از از نرم افزار spss ویرایش 25 مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمره متغیرهای خودکارآمدی و نگرش بالاتر از میانگین مفروض و سطح متوسط می باشد و بین باورهای خودکارآمدی و نگرش نومعلمان نسبت به تدریس درس علوم تجربی دارای همبستگی معنی دار (r= 0.38, p<=0.05) وجود دارد. همچنین براساس یافته های پژوهش بین خودکارآمدی نومعلمان دختر و پسر تفاوت معنی-داری وجود ندارد، ولی بین نگرش نومعلمان دختر و پسر تفاوت معنی داری مشاهده شد. تحلیل یافته ها مبین این است که نومعلمانی که سطح باورهای خودکارآمدی خود را افزایش داده اند، توانسته اند نگرش مثبت تری به تدریس اثربخش علوم تجربی داشته باشند.