بررسی شیوه های آموزش گروهی در مدارس

یکی از روش های فعال و نوین، روش آموزش گروهی است. و یکی از انواع روش‌هایی است که در بیشتر مدارس دنیا در طول تاریخ آموزش و پرورش از آن استفاده کرده‌اند و امروزه نیز یکی از متداول ترین روش‌های حاکم بر مدارس است.این روش که در میان روش های مبتنی بر بحث ، بیش از همه مورد استفاده قرار می گیرد از مفیدترین و معتبرترین روش های آموزشی است و هدف آن دستیابی به توافق ، نسبت به نتیجه گیری های کلی است. اساس این روش این است که آموزشگر سوالاتی را مطرح می کند و گروه در مورد پاسخ آن سوال ، مشارکت کرده و به اظهار نظر و ارایه پاسخ می پردازند. آموزش گروهی فرآیندی جمعی برای تفکر پیرامون حل مساله است و مبتنی بر آرای همه می باشد. فراگیران شرکت کننده در گروه ، فرصت مساوی برای بحث و اظهار عقیده دارند. علاوه بر انتقال مفاهیم و تبادل اندیشه در این روش ، برای نیل به اهدافی مانند، ایجاد علاقه و آگاهی مشترک در زمینه خاص ، تقویت قدرت بیان و استدلال ، ایجاد توانایی اظهارنظر در جمع ، ایجاد و تقویت توانایی مدیریت و رهبری در گروه و.... که در اینجا دانش آموزان در تعامل با یکدیگر، اعتماد به نفس بیشتر، تعهد و مسئولیت پذیری بالاتر پیدا می کنندکه یاددهی و یادگیری بهتر می شود. این نوشتار بر آن است به بررسی شیوه های آموزش گروهی در مدارس بپردازد. همچنین ضرورت استفاده از روشهای جدید ودانش آموز محور در امر تدریس بیان شده است. آموزش گروهی یکی از مهم ترین روش ها است. یافته های این نشان می دهد که آموزش گروهی، بستری مناسب برای تقویت و گسترش روحیه ابتکار، نوآوری، و خلاقیت است. معلم به عنوان ایجاد کننده شرایط و تسهیل کننده یادگیری دانش آموزان می توانند از طریق نوگرایی، انعطاف پذیری، عدم اجبار دانش آموزان به حفظ و انباشت ذهنی، شوخ طبعی، پرهیز از راهبردها و روش های قالبی آموزش، زمینه سازی برای ابراز وجود شاگردان و افزایش اعتمادبه نفس در آنان، تحریک حس کنجکاوی فراگیران و بالاخره توام ساختن آموزش و پرورش به آموزش خلاق و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان بپردازد.