ارزیابی رفتار فرسایش و مقاومت به خوردگی روکش اینکونل 625 اعمالی بر فولاد خط لوله 52api x- به روش gtaw

در پژوهش حاضر، اثر فرسایش ذرات جامد پرتابی و خوردگی روکش تک لایه اینکونل 625 بر فولاد ساده کربنی خط لوله 52x-، که به وسیله جوشکاری قوسی تنگستن گاز ایجاد شده، و اثر عملیات حرارتی بر بهبود فرسایش و خوردگی مورد بررسی قرار گرفت. پوشش اعمالی ضخامتی بین 700 تا 1000 میکرومتر داشت که منطقه متاثر از حرارتی بیش از 600 میکرومتر در فلز پایه ایجاد کرده بود. ریز ساختار فلز پایه حاوی فریت و پرلیت کنار یکدیگر، در حالی که پوشش ریز ساختاری حاوی دندریت های ستونی و فازهای ثانویه رسوب کرده در مناطق بین دندریتی می باشد. بعد از عملیات حرارتی به علت افزایش حلالیت عناصر نایوبیوم و تیتانیوم، فازهای جدیدی در فضاهای بین دندریتی ایجاد می گردد. همچنین عملیات حرارتی به دلیل تقویت لایه پاسیو، موجب بهبود مقاومت به خوردگی شده که نتیجه آن در کمتر بودن جریان خوردگی و پایدار بودن نمودار آزمون پتانسیل مدار باز نسبت به دیگر نمونه ها نمایان شد. در اثر عملیات حرارتی، میکروسختی و فرسایش ذرات پرتابی در زوایای نزدیک به افق، در مقایسه با نمونه های روکش کاری شده در حالت بدون عملیات حرارتی، بهبود قابل توجهی داشتند. علت این امر، وابسته بودن نرخ فرسایش و جرم از دست رفته ناشی از فرسایش به سختی ماده در زوایای نزدیک به افق می باشد. اما تفاوت قابل ملاحضه ای در فرسایش ذرات پرتابی در زوایای نزدیک به عمود مشاهده نشد. زیرا در این زوایا چقرمگی ماده نقش اساسی در جرم از دست رفته و نرخ فرسایش ایفا می کند.