مهندسی پرورشی گردشگری

امروزه تاثیر شگرف گذران اوقات فراغت زیر عنوان صنعت گردشگری، بر همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان به وضوح قابل مشاهده‌است. در همین راستا اندیشمندان بسیاری بر این باورند که تامین فراغت برای کیفیت زندگی همان قدر اهمیت دارد که تامین سلامت و آموزش. اما فراغت باید دارای کارکردهای ذیل باشد: استراحت باشد؛ یعنی پادزهر خستگی و فرسودگی؛ سرگرمی باشد؛ یعنی پادزهر ملالت و افسردگی، و توسعة خود باشد؛ یعنی پرورش خود فیزیکی و روانی را به همراه داشته-باشد.برای این منظور لازم است که نگاهی پرورشی به فرآیند گردشگری داشت تا ابعاد مختلف زندگی را مهندسی کند. گردشگری بایستی فرایندی فعال، مثبت، جدّی، مولّد، واقعی و خلاق باشد تا با زمان، مکان، سن، جنس، موقعیت خانوادگی، اجتماعی، شغلی و اقتصادی افراد رابطه ی مستقیم داشته باشد. این نوع از مهندسی، نیازمند تبیین انتظارات و نقش‌های ذینفعان مختلف و تعامل و تاثیرگذاری آن-ها بر فرآیند توسعه گردشگری خواهد بود. در نتیجه، مهندسی پرورشی گردشگری، نیاز به تفریح را بهانه ای مهم برای رسیدن به خوشی، نیکی و ارزشمندی می داند که از طریق سلامتی، صمیمیت، فعالیت و معنویت عملیاتی می شود.