مهاجران اقلیمی، پیامد تغییر اقلیم در کانون های جمعیتی کناره لوت و شکل گیری حفره امنیتی در شرق کشور

مهاجران اقلمی پدیده ای نوظهور است که در دهه ی اخیر در پی گرماها و خشکسالی های بی بازگشت در دشت سیستان رخ داده است و به تبع آن هزاران نفر از ساکنین روستاها و شهرهای کوچک مکان دیگری برای ادامه زندگی و معیشت انتخاب نموده اند. این منطقه روزگاری شرایط مطلوبی زیست پذیری داشت اما اکنون، تحت تلاقی بی امان خشکسالی، گردوغبار و بادهای شدید، ورشکستگی و گرسنگی، جمعیت در حال ترک منطقه است. تقریباً همه در اینجا درجاتی از عدم اطمینان در مورد اینکه وعده غذایی بعدی آنها از کجا خواهد آمد را تجربه می کنند. انتخاب های جدیدی و سیاست های جدیدی در حال حاضر در زمینه مهاجران اقلیمی در حال شکل گیری است. ما بر تغییرات اقلیمی در دشت سیستان تمرکز کرده و از داده‌های آب و هوایی و توسعه اقتصادی برای بررسی طیف وسیعی از سناریوها استفاده کردیم. مدل ما پیش‌بینی می‌کند که مهاجرت بدون توجه به آب و هوا هر سال افزایش می‌یابد، اما با تغییر آب و هوا، میزان مهاجرت به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. در شدیدترین سناریوهای اقلیمی، بیش از 200 هزار نفر از مهاجران در طول در طول 20 سال آینده به سمت زاهدان، چابهار، بیرجند و مشهد خواهند رفت و در این منطقه حفره امنیتی ایجاد خواهد شد. تنها راه کاهش بی‌ثبات‌کننده‌ترین جنبه‌های مهاجرت دسته‌جمعی اقلیمی، آماده‌سازی برای آن است، و آماده‌سازی مستلزم مدیریت بحران و آینده نگری دقیق‌تری از این است که مردم احتمالاً به کجا و چه زمانی می روند.