ارزیابی توسعه پایدار خانه های بوم گردی (مطالعه موردی روستاهای شهرستان سامان)

امروزه در بسیاری از کشور های دنیا، اکوتوریسم برای دستیابی به رشد اقتصادی و انتخاب مناطق مستعد گردشگری روستایی در برنامه‌ریزی و مدیریت از اهمیت بالایی برخوردار است. اکوتوریسم یکی از کامل ترین جنبه های گردشگری است که به سرعت در حال رشد می باشد. روستاهای شهرستان سامان در استان چهارمحال و بختیاری با دارا بودن جاذبه‌های طبیعی بالا یکی از مقاصد هدف گردشگری روستایی محسوب می‌شوند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی می‌باشد و برای دستیابی به اهداف پژوهش ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و پرسشنامه از30 کارشناس جهت شناسایی مهم ترین موانع و پتانسیل های ایجاد خانه های بوم گردی صورت گرفته است و از مدل برنامه ریزی راهبردی (swto) در راستای تحلیل وضعیت موجود و تدوین استراتژی های آینده استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که، مهم ترین عامل ضعف، آلودگی آب بر اثر تخلیه ی زباله با ضریب 311/0 و مهم ترین تهدید، پایین بودن تبلیغات و جذب گردشگران با ضریب 530/0 می باشد همچنین مهم ترین نقاط قوت، چشم انداز منحصر به فرد با ضریب287/0 و مهم ترین فرصت، عامل دسترسی آسان به منطقه با ضریب نهایی 536/0 شناخته شده است