تاثیر سلنیوم در سیستم ایمنی و اکوسیستم های ماهیان

ارتقای سیستم ایمنی و افزایش رشد و بازماندگی ماهیان در مراحل اولیه زندگی از اصلی ترین نیازهای پرورش دهندگان می باشد. تغذیه و ایمنی و مباحث مربوط به آن یکی از عوامل موثر در آبزی پروری است، به طوری که شاید بتوان تهیه غذای مناسب و روش صحیح غذادهی و حفظ ایمنی را مهم ترین کار در آبزیان دانست. در آبزی پروری50 تا 60 درصد هزینه های مربوط به پرورش ماهیان مربوط به غذادهی است. تغذیه‌ی سلنیوم (se) یک جزء ضروری است که به رشد ماهی و سیستم ایمنی آنها کمک می‌کند. این مقاله سعی دارد اطلاعاتی درباره تاثیرات بیولوژیکی و ایمنی سلنیوم در اکوسیستم های ماهیان فراهم کند، از جمله منابع سلنیوم و اثرات آن ها بر محیط های آبی، کمبود سلنیوم در خوراک ماهی، تاثیر سلنیوم بر عملکرد بیولوژیکی و رشد گونه‌های ماهی، و همچنین مسیرهای ورود آن به محیط آبی را شناسایی می‌کند. تغذیه‌ی سلنیوم به دلیل خواص افزودنی، آنتی‌اکسیدانی و آنزیمی که در فرآیندهای بیولوژیکی مختلف کمک می‌کند، در خوراک ماهی مهم است. با این حال، مصرف بیش از حد ممکن است به اکوسیستم‌های آبی آسیب بزند و به طوری پتانسیل زنجیره غذایی را مختل کند. تحقیقات در مورد تاثیرات تغذیه‌ی سلنیوم بر سیستم ایمنی و رشد ماهی می‌تواند اطلاعاتی درباره سلامت ماهی، استراتژی‌های پرورش ماهی و سلامت اکوسیستم‌های آبی فراهم کند، که این امر به ارتقاء صنعت خوراک و پرورش ماهی پایدار کمک می‌کند. این مرور اطلاعاتی از مطالعات تحقیقاتی مختلف در مورد تاثیر سطوح سلنیوم در اکوسیستم‌های آبی، حفاظت از ماهی و استفاده از سلنیوم در رژیم‌های غذایی ماهی پرورشی ارائه می‌دهد.