بررسی اثر القایی camp بر سیستم اتوفاژی در رده سلولی hepg2 تیمار شده با کاتارانتین با ارزیابی فاکتور beclin1

تومور‌‌ها یکی از مهمترین تهدیدات زندگی انسان در دنیاست و بهبود دارو‌های مورد استفاده در درمان آن‌‌‌‌ها همیشه مورد نیاز بوده است. بیشتر آلکالوئیدها علاوه بر خواص آنتی اکسیدانی، فسفودی استراز را مهار کرده و camp داخل سلولی را افزایش می دهند. کاتارانتین، یک آلکالوئید ایندول متعلق به خانواده آلکالوئیدهای وینکا، که به طور طبیعی در بسیاری از گیاهان وجود دارد و همچنین به طور صناعی توسط روش های مختلفی سنتز میشود، در ترکیب با وینبلاستین به عنوان یک داروی ضد سرطان استفاده می شود. هدف اصلی پژوهش بررسی اثر القایی camp بر سیستم اتوفاژی در رده سلولی hepg2 تیمار شده با کاتارانتین با ارزیابی‌‌فاکتور‌‌‌ beclin1 می‌‌باشد. . غلظت بهینه کاتارانتین (ic50) با استفاده از mtt و تعیین درصد بقا تخمین زده شد، سپس غلظت بالاتر و غلظت کمتر ic50 برای تیمارهای بعدی در نظر گرفته شد. اثر کاتارانتین بر روی آپوپتوز توسط فلوسایتومتری و اتوفاژی با تخمین سطوح بیان ژن‌های مربوط به اتوفاژی با استفاده از تکنیک real-time pcr ارزیابی شد. ic50 به دست آمده معادل 135 میکرومولار کاتارانتین بود. نتایج نشان می‌دهد که کاتارانتین می‌تواند آپوپتوز را القا کند و درمان با افزایش دوز کاتارانتین بقای سلول‌های hepg2 را در یک مدل وابسته به دوز کاهش می‌دهد. همچنین کاتارانتین، سطح بیان ژن‌های مرتبط با اتوفاژیbeclin1 را افزایش داد. می توان نتیجه گرفت که کاتارانتین علاوه بر سمیت سلولی و تحریک آپوپتوز در سلول های hepg2، مسیرهای سیگنال دهی اتوفاژی را در سلول های سرطانی افزایش داده و باعث نکروز اتوفاژیک می شود. کاتارانتین می‌‌تواند همراه دارو‌های ضدسرطان، مکمل دارویی خوبی ‌‌برای بیماران مبتلا به سرطان کبد باشد، هرچند از بابت اثرات جانبی‌‌روی سایر اعضا، نیاز به مطالعه حیوانی دارد. خاصیت ضدسرطانی و موثر بودن کاتارانتین نیازمند تحقیقات بیشتر در مطالعات بیوشیمی‌‌‌‌ و پزشکی است.