اثربخشی زوج‌درمانی راه‌حل‌محور بر صمیمیت زناشویی و ثبات ازدواج در زوجین

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی ‌راه‌حل‌محور بر صمیمیت زناشویی و ثبات ازدواج در زوج‌ها صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهر قاین در بهار 1397 بود. انتخاب گروه نمونه، با روش نمونه گیری هدفمند با جایگزینی تصادفی انجام شد. بدین ترتیب، از بین افراد داوطلب شرکت در جلسات که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند(40 نفر)، به صورت تصادفی 20 نفر(10 زوج) انتخاب شدند و از طریق جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هرگروه 10 نفر، شامل 5 زوج). معیارهای ورود به مطالعه عبارت بود از: 1. کسب نمره بالا(1 انحراف معیار بالاتر از میانگین(17-18.45)) در پرسشنامه بی‌ثباتی ازدواج، 2. شرکت در جلسات همراه با همسر. ابزار پژوهش عبارت بود از شاخص بی‌ثباتی ازدواج و پرسشنامه صمیمیت زناشویی، که ابتدا روی هردو گروه آزمایش و گواه به صورت پیش‌آزمون اجرا شد و سپس گروه آزمایش تحت زوج‌درمانی راه‌حل‌‌محور (متغیر مستقل) قرار گرفت (8 جلسه 90 دقیقه‌ای در طی 8 هفته) و گروه گواه تحت هیچ مداخله‌‌‌‌‌‌ای قرار نگرفتند. سپس برای هردو گروه پس‌آزمون انجام شد. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و روش های آمار توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که زوج‌درمانی ‌راه‌حل‌محور به طور معناداری، ثبات ازدواج و صمیمیت زناشویی زوج‌ها را افزایش داده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می‌تواند راهگشای مشاوران و درمانگران در کمک به زوج‌ها باشد.