بررسی عوامل موثر بر گرایش نوجوانان و جوانان به مواد مخدر

ایران کشوری وسیع و دارای سابقه غنی فرهنگی و اجتماعی است. در طول سه دهه اخیر کشورمان شاهد تغییرات بسیار عمیق اجتماعی بوده است. به این معنی که در حال گذر از جامعه در حال توسعه و سنتی به سمت جامعه صنعتی بوده ایم. این فرایند گذر در تعامل با خصوصیات منحصر به فرد فرهنگی و اجتماعی ایران منجر به مشکلات اجتماعی قابل توجهی شده است که اعتیاد به مواد مخدر از نمونه های بارز آن است. اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک مشکل اجتماعی، پدیده ای است که علاوه بر زمینه های ناسالم اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی؛ زمینه های شخصیتی، روانی و تربیتی نیز در چگونگی ابتلا به آن از اهمیت زیادی برخوردار است. اهمیت توجه به اعتیاد به مواد مخدر از آنجا مشخص می شود که بنا به عقیده بسیاری از کارشناسان معتاد مجرم نیست، بلکه بیمار است. همچنین معتادان مولد و سازنده نیستند و حتی نسبت به اعضای خانواده خود بی تفاوتند. روابط اجتماعی معتاد بسیار سطحی و تصنعی است و به ندرت می تواند پیوندهای مستحکم عاطفی، وفاداری و تعهد داشته باشد. بنابراین، جامعه به افراد معتاد اعتماد ندارد و اگر معتادی برای کار مراجعه کند کسی به او شغلی نمی دهد و این افراد از جامعه طرد می گردند. بنابراین معتادان برای تامین زندگی و مواد مخدر خود متوسل به ارتکاب جرایم می شوند و بدین ترتیب اعتیاد به مواد مخدر زمینه بسیاری از انحرافات در جامعه می شود که امنیت اجتماعی را به خطر می اندازد. تمامی مصرف کنندگان نیز در آغاز بصورت تفننی شروع به مصرف مواد می نمایند در حالی که همین موضوع پس از مدتی به الگویی اجباری برای مصرف تبدیل می شود. در این مجال سعی می کنیم با شناسایی علل و عوامل اصلی گرایش به اعتیاد و سوء مصرف مواد و تلاش در جهت کنترل پیش زمینه های شخصیتی و اجتماعی و روانی محرک اعتیاد می توان تا حد زیادی به پیشگیری از این بلای خانمان سوز پرداخت و از تسری این پدیده جلوگیری بعمل آورد.