بررسی تاثیر فرزند پروری مبتنی بر طرحواره بر سطوح خلاقیت در کودکان پیش‌دبستانی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی فرزند پروری مبتنی بر طرحواره بر سطوح خلاقیت، کودکان پیش‌دبستانی مادرانی که ارتباط ضعیفی با فرزند خود دارند، در سال 1400 انجام گرفت. روش: پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور از بین مادران مراجعه‌کننده به موسسه رویش نهال مهر واقع در بخش مرکزی فلاورجان اصفهان، 30 نفر از مادرانی که در پرسش‌نامه ارتباط مادر و کودک (راس، 1961)، نمره‌ای کمتر از نقطه برش هر حیطه که بین 31 تا 41 می‌باشد، کسب نمودند، به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). شرکت‌کنندگان قبل و بعد از مداخله به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های خلاقیت عابدی (1372)، پاسخ دادند. مشارکت‌کنندگان گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 2 ساعتی تحت دوره درمانی فرزند پروری مبتنی بر طرحواره بر اساس مدل طرحواره درمانی یانگ (یانگ و همکاران،2003)، قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها به روش تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری با نرم‌افزار spss نسخه 24 تجزیه‌وتحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که با آموزش فرزند پروری مبتنی بر طرحواره به مادران، می‌توان سطوح خلاقیت را بهبود بخشید (p≤0/05). نتیجه گیری: بنابراین با توجه به نتایج پژوهش می‌توان در جهت افزایش میزان خلاقیت، از آموزش سبک‌های فرزند پروری مبتنی بر طرحواره به مادران بهره نمود که این امر باعث خانواده سالم و در نهایت جامعه سالم می شود.