مقایسه ترکیب فکر و عمل اخلاقی و ترکیب فکر و عمل احتمال برای دیگران در دانش آموزان تیزهوش و عادی

نوجوانی دوره خاصی از زندگی است که در آن ارتباط والدین با فرزندان تغییر می کند و اگر این ارتباط به شیوه درست انجام نگیرد، والدین و فرزندان از هم دور می شوند و فاصله می گیرند. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه آمیختگی فکر و عمل اخلاقی و آمیختگی فکر و عمل احتمال برای دیگران در دانش آموزان تیزهوش و عادی بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع علی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش‌آموزان مدارس مقطع متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 1402 -1401 بود. نمونه آماری تحقیق حاضر 60 دانش‌آموز (30 دانش آموز عادی و 30 دانش‌آموز تیزهوش) که به شیوه ی دردسترس انتخاب گردیدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌‌های مقیاس ادغام فکر و عمل راچمن و شافران (1998) و تست سنجش هوشبهر ریون جمع‌آوری و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج یافته‌ها نشان می دهد تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه دانش‌آموزان عادی و تیزهوش در ادغام فکر و عمل اخلاقی (821/24=f و 01/0>p) و ادغام فکر و عمل احتمال برای دیگران (454/13=f و 01/0>p) وجود دارد. آمیختگی فکر- عمل به عنوان یک پایه شناختی در نوجوانان مطرح است و به نظر می رسد باورهای ناکارآمد معینی مانند کنترل و اهمیت افکار، احساس مسئولیت و ارزیابی احساس خطر و تهدید می توانند شکل گیری این سازه را در نوجوانان پیش بینی کنند.