وضعیت حقوقی تعهدات قراردادی مؤجل متوفی

با مرگ انسان ، حقوق و تعهدات وی به وارث منتقل می شود و آنان ذی حق در استیفای حقوق و مسئول اجرای تعهدات مورث خود می باشند ، مگر تعهداتی که قائم به شخص متوفی بوده و غیر قابل انتقال است . مبنای تعهدات متوفی در زمان حیات نیز قانون و یا عقد ، اعم از عقود معین و غیر معین می باشد . ماده 231 قانون امور حسبی مصوب 1319 مقرر داشته است که : (دیون موجل متوفی بعد از فوت حال می شود )؛ همین قاعده در فقه نیز مورد تایید قرار گرفته است . به عبارت دیگر ، طلبکار پس از فوت مدیون بدون آنکه مقید به مطالبه حق در اجل مقرر باشد ، بلافاصله حق مطالبه پیدا می کند و وارث نیز موظف هستند دیون مورث خود را هرچند که اجل آن فرا نرسیده باشد ، اداء نمایند . سئوال قابل طرح این است که چنانچه شخصی مبادرت به انعقاد قراردادی نماید و قبل از رسیدن موعد اجرای تعهدات مقرر در عقد فوت کند ، آیا تعهد وارث طبق ماده مرقوم حال می گردد یا آنکه وظیفه آنان ، اجرای تعهد در زمان مقرر است . راه حلی که در این مختصر با تکیه بر اصول و ضوابط فقهی و حقوقی اتخاذ گردیده ، این است که در تعهدات ناشی از عقود ، بویژه قراردادهای دو جانبه ، که اجل در تعادل اقتصادی عوضین نقش اساسی ایفا می نماید ، وراث مکلف به اجرای تعهد در موعد مقرر در عقد می باشند و با فوت طرف عقد چنین تعهداتی حال نخواهد شد .