آیا قصد ارتکاب جرم قابل تعقیب است؟

تبصره 1 ماده 41 قانون مجازاعت اسلامی مصوب 1370، مجرد قصد ارتکاب جرم را موجبی برای تعقیب و مجازات نمودن مرتکب نمی داند . مفاد برخی از مواد قانون مجازات اسلامی مصوب 1375 از جمله ماده 610 و 511 و ... موهم خلاف قاعده مذکور در تبصره اشعاری است . این امر موضع قانونگذار جمهوری اسلامی ایران را در پرده ابهام قرار داده است . در مقاله حاضر ، اصل و قاعده مورد اشاره در تبصره ماده 41 از منظر فوق الاشعار مورد بررسی قرار گرفته و نهایتا مدلل شده است که اصل غیر قابل تعقیب بودن قصد ارتکاب جرم هم در حقوق عرفی و موضوعه و هم از جهت مبنای دینی ، اصلی است خدشه ناپذیر که هیچ استثنایی ندارد و مواردی که در آنها شبهه استثنابودن وجود دارد ، تعیین مجازات برای تظاهرات و جلوه های خارجی آنها است و اینگونه نیست که (تصمیم محض )در خور کیفر شناخته شده باشد .