فرشته شعر

شاعری نیازمند استعداد خاصی است که هر کسی از آن بهره مند نیست . تاثیر شگرف شعر بر اذهان و اندیشه ها ، زمینه ساز پیدایش اسطوره ها و باورهای خاصی نسبت به شاعران شده است ، به طوری که این باور در میان بسیاری از ملل به وجود آمده که سخنان شاعران از دنیای دیگری سرچشمه می گیرد و موجودات برتری این سخنان را به آنان تلقین می کنند و در حقیقت شاعر سخنگوی آن موجود برتر است . این شیوه تفکر را در اساطیر یونان و برخی ملل دیگر همچنین در اندیشه های اعراب جاهلی و شاعران پس از دوران جاهلیت می توان دید . در اساطیر یونان و روم (آپولون )فرزند زئوس رب النوع هنر و شعر به شمار می آید و (موزها)که الهه های نه گانه هنر هستند زیر نظر (آپولون)الهام کننده شعر به شاعران و راهنمای آنان در سرودن حماسه و غزل محسوب می شوند . در ایران باستان نیز مانی بر این باور بود که فرشته ای به نام (توم)یا (همزاد)سخنانی را به او الهام می کند . همچنین اعراب دوره جاهلی بر این باور بودند که هر شاعر (جن) یا (شیطانی)مخصوص یه خود دارد که شعر را بر زبان شاعر تلقین می کند . در شعر فارسی نیز برخی از شاعران از (فرشته)، (جن) یا (تابعه)ای نام برده اند که شعر را به آنان تلقین یا الهام می کند .