تبیین کاربست علم اشراقی در استنباط هیجانات مثبت (با تاکید بر سه مقوله نشاط، تفکر پویا و خلاقیت)

سهروردی، انسان را تنها موجودی می‌داند که در سیر تکامل، همواره مفتوح و منکشف است. بر همین اساس معتقد است آدمی می‌تواند از عالم ماده عبور کند و با سیر در عوالم بالا، به فهم و دریافت مراتب عالی علم نائل آید. کیفیت دریافت این نوع از حقیقت و تقریر فلسفی آن، منوط به نگرشی بدیع به مبانی نورشناسی اشراقی و معرفت‌شناختی سهروردی است. با کاوشی در این مبانی می‌توان تعریف نوینی از علم ارائه نمود که اعتبار آن به طور کلی با دیگر نظریات حوزه معرفت مانند «مبناگرایی»، «فایده‌گرایی»، «نسبی‌گرایی» و «پذیرش جمعی» متفاوت است و می‌توان آن را «علم اشراقی» نامید. اعتنا به اساس چنین تعریفی از علم و رسمیت بخشیدن به آن در محیط‌های آموزشی و تربیتی، پیامدهای قابل توجهی را به دنبال خواهد داشت. در نوشتار حاضر با روش توصیفی-تحلیلی، برخی از هیجانات مثبت در متربیان (اعم از دانش آموزان و دانشجویان) به مثابه پیامدهای علم اشراقی بررسی و به ویژه ارتباط این نوع علم با ایجاد و تقویت سه مقوله «نشاط»، «تفکر پویا» و «خلاقیت» مورد مداقه قرار می‌گیرد. مطالب این نوشتار موید آن است که مبانی علم‌شناسی سهروردی، به ویژه آموزه شهود – که نیل به آن از طریق عالم خیال و ارتقای ساحت نورانیت انسان میسور است- و کاربست آن در نظام آموزشی و تربیتی، می‌تواند در پرورش و تربیت نوجوانان و جوانان کارآمد باشد و با توجه به رشد فزایندۀ انگیزه‌های عرفانی، مسیر صحیح و مطلوب‌تری را برای آنان ترسیم کند؛ مسیری که انسان در آن به میزان توسع وجودی و ارتقای نورانیت خود التفات نماید و با ارج نهادن به هیجانات مثبت، به کشف و فهم لایه‌های عمیق‌تری از حقیقت نائل گردد.