بررسی ارتباط سیستم برنامه ریزی منابع سازمان و نحوه کارکرد زنجیره تامین در شهرداری استان اصفهان

امروزه سازمان های تجاری با محیطی پیچیده تر و رقابتی تر از گذشته روبرو هستند. موفقیت تجاری یک سازمان تنها به تجزیه و تحلیل وضعیت درونی آن سازمان محدود نشده و تا اندازه ای زنجیره تامین و توزیع آن را نیز شامل می شود. مدیریت یکپارچه زنجیره تامین یک فرآیند پیچیده است، زیرا سازمان ها و شرکای سازمانی بسیاری با منافع متفاوت در عملیات زنجیره تامین درگیر می-باشند. در زنجیره تامین، مدیران و روسای هر سازمان به منظور پاسخگویی به نیازهای مشتریان و افزایش حداکثری سودآوری، نیازمند همکاری متقابل با شرکای تجاریشان هستند.برنامه ریزی منابع سازمان همواره یک مولفه جدایی ناپذیر از مدیریت زنجیره-تامین فرض شده است. هدف این تحقیق شناسایی و آماده سازی مدیران برای داشتن بینشی صحیح از تاثیر 5 ماژول برنامه ریزی منابع سازمان (یکپارچگی، برنامه ریزی تولید، کنترل، مدیریت مواد و مدیریت جریان کار) بر نحوه کارکرد زنجیره تامین می باشد تا با توجه به نتایج آن به بهبود آن همت گمارند. روش تحقیق حاضر بر پایه هدف و ماهیت توصیفی- پیمایشی استوار بوده و ابزار اصلی آن پرسشنامه است. این پرسشنامه به صورت تصادفی میان کاربران بخش برنامه ریزی منابع سازمان در بین 5 شهرداری استان اصفهان توزیع گردیده است. در تجزیه و تحلیل پرسشنامه از مباحث استنباطی و توصیف آماری مورد استفاده قرار گرفته است. آماره-های توصیفی شامل جداول فراوانی بوده، در سطح استنباطی از معادله رگرسیون برای بررسی تاثیر آن و از روش آزمون میانگین تک متغیره برای تعیین جایگاه این ماژول ها در سازمان استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ماژول های یکپارچگی، برنامه ریزی تولید، مدیریت مواد، کنترل و مدیریت جریان کار تاثیری بر نحوه کارکرد زنجیره تامین نداشته و به تبع آن سیستم برنامه ریزی منابع سازمان بر نحوه کارکرد زنجیره تامین تاثیر نخواهد بود.