بررسی راهکارها و موانع توسعه مدیریت مشارکتی در مدارس

مدیریت بی شک مهمترین عامل به حرکت درآوردن چرخ سازمان است و اثربخشی و کارآیی هرتغییر و تحولی بسته به نوع عملکرد مدیریت و دیگر نیروی انسانی آن دارد. مدیریت مشارکتی فرآیندی در جهت درگیری فکری - عملی مدیریت و کارکنان و همکاری آنان در تعیین اهداف و تصمیم گیری در مراحل مختلف برنامه اعم از برنامه ریزی استراتژیک و یا برنامه های عملی می باشد . مدیریت مشارکتی از سبک های مهم مدیریتی و نسبتاً جدید شیوه های مدیریت اثر بخش منابع انسانی محسوب می شود . نظام مدیریت مشارکتی، ابزار بسیارکارآمدی است که کشورهای توسعه یافته با استفاده از آن توانستند گامهای بلند و سریعی در مسیر رشد و توسعه بردارند. صاحبنظران مدیریت بر این باورند که مهم ترین جهش تکنولوژیک و اقتصادی در کشورهایی نظیر ژاپن، آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی، بخصوص در دو دهه آخر قرن بیستم مرهون استفاده فراگیر و موثر از نظام مدیریت مشارکتی است . پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی راهکارها و موانع توسعه مدیریت مشارکتی در مدارس و به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ایجاد مشارکت در مدارس مستلزم وجود مدیران آگاه و اندیشمند در مدارس و نیازمند بررسی مولفه هایی نظیر آگاه سازی مدیران، معلمان و دانش آموزان و ترویج فرهنگ مشارکت به روش های گوناگون می باشد که بستر لازم را برای ایجاد این تغییرات در مدارس ایجاد کند.