ارائه مدل ساختاری تاثیر نشاط کاری بر نوآوری سازمانی با نقش میانجی خوش بینی سازمانی در معلمان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاری تاثیر نشاط کاری بر نوآوری سازمانی با نقش میانجی خوش بینی سازمانی در معلمان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، روش گردآوری داده ها میدانی و از نظر روش اجرا توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری در سال تحصیلی 1401-1402 که تعداد آن ها برابر 573 نفر بوده با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (برحسب جنسیت) تعداد 230 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامههای استاندارد نشاط کاری کرولف (2007)، نوآوری سازمانی ساعتچی و همکاران (1389) و خوش بینی سازمانی سلیگمن (2008) بود. روایی توسط متخصصان مورد تایید قرار گرفت، و پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (84/0، 84/0، 86/0 صدم) محاسبه گردید. تجزیه وتحلیل داده ها در بخش توصیفی (فراوانی و درصد) و استنباطی (کولموگروف اسمیرنف، مدلسازی معادلات ساختاری) به وسیله نرم افزار spss و amos انجام شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که نشاط کاری بر نوآوری سازمانی و خوش بینی سازمانی معلمان تاثیر مثبت دارد. هم چنین خوش بینی سازمانی بر نوآوری سازمانی معلمان تاثیر مثبت دارد. علاوه بر این، متغیر خوش بینی سازمانی در رابطه بین نشاط کاری و نوآوری سازمانی در معلمان نقش میانجیگری دارد.