تدوین راهبردهای کاهش سوانح هوایی نهاجا مبتنی بر مولفه رفتار ناایمن نیروی انسانی

صنعت هوانوردی مانند بسیاری از صنایع دیگر برای رسیدن به موفقیت، وابسته به عوامل انسانی است. بااین‌حال میزان تعادل و مشارکتِ بین عوامل انسانی و عوامل سازمانی تفاوت بین ساختار هوانوردی را با دیگر سازمان ها نمایان می‌کند. این دقیقاً همان ساختاری است که در آن ایمنی درک شده و نظارت و مدیریت می شود. ایمنی درروند طرّاحی و نگهداری از هواپیماها ساخته می شود و رشد می کند. از طرفی روزبه‌روز بر اهمیت و نیاز به رشته روان‌شناسی افزوده می‌شود و این افزایش در نیروی هوائی بیشتر و افزون‌تر از سایر موسساتی است که با هواپیما سروکار دارند زیرا توفیق در تهیه، ساخت و به‌کارگیری دستگاه و تسلیحات جدید، پیچیدگی فراوان، منوط به وجود انسانی است که آموزش این دستگاه‌ها را دیده، با آن‌ها کار و از آن‌ها نگهداری نماید. بدون شک اگر شناخت بیشتری از رفتار انسان به دست آید و یا امکان بهره‌گیری ازآنچه شناخته‌شده است، درحداکثر باشد، ترقّی این سیستم متعالی‌تر خواهد بود. محتملاً در هیچ‌یک از رشته‌ها به‌اندازه روان شناسی پروازی ارتباط بین انسان و ماشین واضح نیست. انسان غالباً به‌عنوان جزء نارسای این سیستم به‌حساب می آید. با هیچ کلامی نمی توان از اعتبار خطاهای پروازی که منجر به بروز سوانح گردیده است کاست. اتحادیه سیاست های هوانوردی پنج نگرش خطرناک را [برای خلبانان] تعریف می‌کند که می‌تواند تصمیم‌گیری هوانوردی یک خلبان را تضعیف کند. این نگرش ها شامل: فرااختیار، تکانشگری، آسیب‌ناپذیری، خودرایی و کناره گیری هستند. با این که همه این واژه‌ها کلید حفظ یک نگرش ایمن، درک عواملی است که بر هر یک از این ویژگی‌ها تاثیر می‌گذارند و شناسایی شرایطی است که این ویژگی‌ها ممکن است به اندازه کافی شایع شوند تا توانایی تصمیم‌گیری ما را به خطر بیاندازند. این تحقیق از نوع کاربردی- توسعه ای بوده که به روش تحقیق علی، توصیفی و موردی- زمینه‌ای با رویکرد آمیخته انجام شده است. جامعه نمونه 40 نفر بوده و روش جمع آوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای می باشد، یافته ها با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده است. بر اساس نتایج تحقیق تعداد 60 عامل (21 قوت، 10 ضعف، 10 فرصت و 19 تهدید) نقش آفرین احصاء شده است. بر اساس محاسبات انجام شده مشخصات منطقه راهبردی در موقعیت محافظه کارانه خفیف قرار دارد و بر همین اساس تعداد 6 راهبرد برای کاهش سوانح هوایی مبتنی بر رفتارهای ناایمن تدوین شده است.