اثر مولفه های سازمان یادگیرنده بر پیش‌گیری و کاهش سوانح در آجا

مدل های سازمان یادگیرنده برای بررسی پیش‌گیری و کاهش سوانح در ارتش مناسب هستند. هدف این تحقیق بررسی نقش مولفه های سازمان یادگیرنده بر پیش‌گیری و کاهش سوانح در ارتش است که فرضیات آن از ادبیات نظری سازمان یادگیرنده، حوادث و سوانح، استخراج و مورد آزمون قرارگرفته‌اند. روش تحقیق، توصیفی هم‌بستگی و تلفیقی از روش کتابخانه ای و میدانی است. جامعه آماری تحقیق شامل 500 نفر از کارکنان آجا است که 274 نفر از طریق روش نمونه-گیری کوکران انتخاب شد و با استفاده از پرسش نامه های استاندارد ٥٥ سوالی با ضریب پایایی آلفای کرونباخ بیشتر از 0/7، متغیرها به روش نمونه گیری طبقه ای و سیستماتیک انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده‌ها در دو بخش توصیفی (فراوانی ها، میانگین و نمودار) و استنباطی آزمون( t یک نمونه‌ای، ضریب هم‌بستگی پیرسون ورگرسیون چند متغیره) صورت گرفت. یافته ها نشان می دهد پیش‌گیری و کاهش سوانح آجا از دیدگاه مدل های سازمان یادگیرنده در سطح متوسط قرار دارد و متغیر مستقل مدل سازمان یادگیرنده، رابطه مستقیم و قوی با پیش‌گیری و کاهش سوانح در آجا دارد. هم چنین بین یادگیری فردی، تیمی و سازمانی و پیش‌گیری و کاهش سوانح در آجا، رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که مولفه های سازمان یادگیرنده توانسته در حدود 65/6 % از تغییرات متغیر وابسته پیش‌گیری و کاهش سوانح آجا را پیش بینی کند. متغیرهای تحقیق و جستجو، یادگیری مداوم و یادگیری تیمی به ترتیب مهم ترین مولفه های سازمان یادگیرنده در تبیین تاثیر پیش‌گیری و کاهش سوانح آجا مورد نظر بوده اند.