گوگردزدایی جذبی توسط جاذب زئولیتی zsm-5 اصلاح شده در فرآوری سوخت پاک

ساده ترین راه برای محدود کردن انتشار گازهای اکسید گوگرد در هوا، کاهش میزان گوگرد در سوخت است. در بین روش های گوگردزدایی موجود، گوگردزدایی جذبی به دلیل شرایط عملیاتی محیطی و هزینه پایین، روش مناسبی می باشد. در روش گوگردزدایی جذبی از یک جاذب برای جداسازی ترکیبات گوگردی استفاده می-شود که بدین منظور از زئولیت zsm-5 در این کار استفاده شده است. با این حال، ظرفیت جذب و گزینش پذیری دو چالش اساسی هستند که گوگردزدایی جذبی با آن مواجه است. یکی از راه‌های غلبه بر این چالش‌ها، ایجاد تخلخل ثانویه در ساختار زئولیت است. در این تحقیق، اثرات تشکیل حفرات مزو با عملیات سیلیس زدایی و آلومینیوم زدایی بررسی شده است. در عملیات سیلیس ‌زدایی زئولیت اولیه با محلول‌های 2/0 و naoh m 5/0 مورد اصلاح قرار گرفته، و برای آلومینیوم زدایی زئولیت با اسید hci m 1 مخلوط شده و عملیات انجام می شود. ویژگی های ساختاری جاذب با آنالیزهای xrd، bet و fe-sem مشخص شدند. نتایج اولیه نشان داد که آلومینیوم زدایی تنها قادر به حذف آلومینیوم های اضافی خارج شبکه شده است و نتوانسته هیچ گونه تخلخل ثانویه ای در ساختار زئولیت ایجاد کند. با این حال، سیلیس زدایی حتی در غلظت های پایین می تواند ذرات سیلیکون را حذف کرده و ساختار سلسله مراتبی (ترکیبی از میکرو و مزو حفرات) در زئولیت ایجاد کند. نمونه desna-0.5m بالاترین میزان ظرفیت جذب تیوفن را نسبت به نمونه parent از خود نشان داد و از 5/4 به mgs/g 11 افزایش یافت. علاوه بر این، ذکر این نکته حائز اهمیت است که ظرفیت جذب برای مولکول‌های بزرگتر گوگردی (دی بنزوتیوفن) از 5/2 به حدود mgs/g 6 افزایش یافته است که نشان‌دهنده اهمیت ساختار سلسله مراتبی است که در جاذب‌ها ایجاد شده است.