آسیب شناسی ارزشیابی یادگیرندگان در محیط های الکترونیکی: یک سنتزپژوهی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی آسیب های ارزشیابی یادگیرندگان در محیط های الکترونیکی انجام شد. رویکرد پژوهش، کیفی و روش آن، سنتزپژوهی بود. جامعه آماری پژوهش شامل پژوهش ها و مطالعات انجام شده در بازه زمانی 1388 تا 1398 در حوزه ارزشیابی در محیط های الکترونیکی بود که با کلیدواژه های مشخص و در پایگاه های اطلاعاتی داخلی به جمع آوری آن ها پرداخته شد و جمعاً 136 مطالعه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. از میان این مطالعات پس از چندین مرحله غربالگری به ترتیب براساس بررسی عنوان، چکیده و محتوای پژوهش، 16 واحد مطالعاتی انتخاب و بررسی شد. داده های پژوهش از تحلیل کیفی اسناد مورد مطالعه گردآوری شدند. جهت تحلیل داده های پژوهش نیز از روش تحلیل محتوا به شیوه کدگذاری استفاده شد. با تجزیه و تحلیل داده ها مشخص شد که ارزشیابی یادگیرندگان در محیط های الکترونیکی دارای هفت آسیب عمده «عدم استفاده از ابزارهای مختلف ارزشیابی»، «ضعف در بازخورددهی»، «عدم امکان احراز هویت دانشجویان»، «ضعف در گزارش دهی»، «عدم توجه به انواع ارزشیابی»، «ضعف در برنامه ریزی ارزشیابی»، و «ضعف در اجرای ارزشیابی» است. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که آسیب ها و مشکلات مربوط به ارزشیابی باعث شده است که نتوان یادگیری یادگیرندگان را به درستی سنجید و به همین علت امکان اصلاح و بهبود یادگیری ممکن است خیلی کاهش یابد. بنابراین لازم است ابتدا به این مشکلات توجه شود و در راستای برطرف ساختن آن ها گام هایی برداشته شود.