رویکردهای آموزش و پرورش به هویت ملی و پیامدهای محتمل

صاحب‌نظران بر این باورند که وظیفه اصلی نهاد آموزش و پرورش در هر کشوری تربیت افرادی متعهد و متعلق به جامعه ملی است. هویت ملی بر پایه تعهد و تعلق به جامعه ملی استوار است که در کنار مفهوم انسجام اجتماعی دو روی یک سکه هستند، بر ارتباط وثیق فرد به جامعه ملی تاکید داشته و لازم است در دوران هویت‌یابی مورد بیشترین توجه قرار گیرند. توجه به اهمیت تقویت انسجام اجتماعی و هویت ملی برای حاکمیت و لزوم تربیت افرادی که به دین اسلام و مبانی نظام متعهد باشند، بسیار حیاتی است. مساله و هدف اصلی مقاله حاضر شناسایی رویکردهای آموزش و پرورش نسبت به هویت ملی و پیامدهای محتمل آن است. این مطالعه با استفاده از روش کیفی مطالعه اسنادی (بررسی اسناد بالادستی آموزش و پرورش شامل سند تحول و اهداف کلان)، تلاش کرده تا وضعیت موجود توجه به هویت ملی را ترسیم نماید و پیامدهای محتمل این رویکرد را تبیین کند. مطالعه نشان می‌دهد که هویت ملی (اسلامی ایرانی)، در کشور ما هویتی ترکیبی بوده و برای تقویت آن ضروری است که ابعاد آن به صورت همزمان تقویت شود. این در حالی است که تاکید بسیار زیاد آموزش و پرورش در اسناد بالادستی و کتاب‌های درسی بر تقویت نامتوازن ابعاد هویت ملی می‌باشد و چنین وضعیتی مانع از ایجاد انسجام اجتماعی و تقویت هویت ملی شده است.