واکاوی مفهوم اصالت در قالی ایران با هدف هویت بخشی به این محصول

اصالت از جمله مفاهیمی است که ارتباطی تنگاتنگ با ارزش‌گذاری و هویت‌بخشی به آثار هنری دارد، به‌طوری که در دهه های گذشته آراء گوناگونی برمبنای همین مفهوم در فلسفه و هستی‌شناسی هنر ارائه شده است. در این میان تبیینِ مفهوم اصالت در هنرهایی مانند «قالی» مساله ای لازم و البته مفید به نظر می رسد. قالی ایران به علت دارا بودن توامان ویژگی های زیبایی‌شناختی، اقتصادی و کارکردی از جایگاه ویژه و ممتازی در میان صنایع دستی ایران برخوردار است. وجود طرح ها و نقوش متنوع با شاخصه های فرمی و موضوعی گسترده، تولید بالا در دوره های زمانی متوالی و نیز مناطق جغرافیایی گسترده، الگوهای متنوعی را برای خلق و نیز عرضه این محصول فراهم نموده است. بالطبع این محصول با ویژگی های برشمرده به منظور اتمام فرایند تولید و عرضه، نیازمند ارزیابی و ارزشیابی مناسب و هویت بخش می باشد. در این مقاله ضمن تفکیک معیار اصالت در قالی ایران به چهار دسته اصالت ذاتی، اصالت جغرافیایی، اصالت تاریخی و اصالت سبکی و مکتبی، جایگاه و نقش هر یک در هویت بخشی قالی معاصر ایران مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مشخص گردید که در شیوه های معمول ارزش‌گذاری این محصول، تنها معنای محدودی از مفهوم اصالت (به‌طور خاص اصالت جغرافیایی و نیز بخشی از اصالت ذاتی) لحاظ می گردد که همین مساله باعث کم-اهمیت شدن برخی ویژگی های خاص و هویت بخش این محصول شده است.