تحولات شعر و موسیقی در تولیدات موسیقی مردم‌پسند ایرانی دهه90 شمسی با رویکرد هویت ملی

انتقال جهان‌بینی ملی به نسل آینده بدون درک درست از مولفه‌های هویت‌ساز ممکن نیست. موسیقی مردم‌پسند از مهم‌ترین شاخصه‌های بررسی هویت یک جامعه است. نقش هنر به‌ویژه شعر فارسی و موسیقی ملی در انتقال جهان‌بینی ایرانی و ارزش‌ها و باورهای تمدنی انکارناپذیر است. در ایرانِ دهه90 شمسی، در حوزۀ موسیقی مردم‌پسند تغییراتی مشاهده می‌شود. نوآوری و هدف از پژوهش حاضر بررسی تحول سه مولفۀ هویتی در آثار مردم‌پسند ایرانی در تولیدات موسیقایی دهه90 شمسی است. مولفه اول پای‌بندی به استانداردهای شعر فارسی، دوم پای‌بندی به موسیقی ملی ایرانی و مولفه سوم پاییندی به مفاهیم شعری رایج در فرهنگ ایرانی، می‌باشد. به همین منظور با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و نمونه‌گیری هدفمند، محبوب‌ترین آثار پنج نفر از پرطرفدارترین خوانندگان دهه90 شمسی، بررسی می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهد در آثار اواخر دهه 90 از نظر فنی و محتواییِ شعر، همچنین میزان رعایت شاخصه‌های موسیقی ردیف دستگاهی که موسیقی ملی ایران است، نسبت به اوایل دهه 90 تغییر و افت مشاهده می‌شود. در این دهه خوانندگان دارای برچسب هنجارشکن که متن آثارشان اغلب حتی شعر هم نیست، به مرور بیشترین تعداد مخاطب را پیدا کردند. در عین حال محتوای آثار این گروه در تناقض با فرهنگ ایرانی است. در نتیجه می‌توان گفت در پایان دهه 90 ضعف در کیفیت شعر، همچنین فاصله گرفتن از موسیقی ملی در تولیدات موسیقایی مردم‌پسند، عاملی مهم در جهت تضعیف هویت ملی به شمار می‌رود.