مبانی هویت ایرانی در روایات ملی ایران

روایات ملی ایران، روایات تاریخی مربوط به ایران باستان است که پیش از پژوهش های نوین تاریخی از سوی ایرانیان به عنوان تاریخ ملی و واقعی خویش پذیرفته‌ شده و ضمن آن اساطیر، حماسه، تاریخ و روایات شفاهی با یکدیگر آمیخته ‌شده بود. عموم این روایات که شاهنامه فردوسی مهم‌ترین آن-هاست از قرن چهارم تا هفتم هجری به نظم یا نثر، مکتوب شده اند. در این روایات مردم، مرزها و سرزمین ایران از هویت منحصربه‌فرد تاریخی برخوردار است که ریشه های آن به دوران اوستایی بازمی‌گردد و در بستر زمان به‌تدریج جوانب دیگری یافته و دستخوش دگرگونی و تغییراتی شده است. وجه تمایز مقاله حاضر در مقایسه با پژوهش های پیشین تاکید بر تاریخ ملی ایران در کنار دیگر شواهد تاریخی است که طی آن مبانی هویت ایرانی در روایات ملی ایرانیان بررسی خواهد شد. افزون بر آن سیر تاریخی این مولفه‌ها در دیگر منابع تاریخی نیز مورد پژوهش قرار خواهد گرفت. بررسی ها نشان می دهد که تاریخ ملی ایران بر شش مورد اصلی به‌عنوان مولفه‌های هویت ایرانی تاکید دارد: آگاهی نسبت به سرزمین مشترک، نژاد، صفات و حس برتری قومی، دین و جهان‌بینی ایرانی.